Kirkjuritið - 01.04.1977, Qupperneq 27

Og var það asnan, sem réð
ferðinni?
Já, asnan réð ferðinni. Og það
Var ekkert hik á henni. En maðurinn
K°m svo í humátt á eftir okkur.
Var hann frá Jerúsalem?
~~ Nei, hann var á leið til Betle-
svo byrjaði hann upp úr þurru
a æpa eitthvað og veifa með hönd-
u°um. Ég spurði þá ensku, hvað hann
yasr' nu gera? Hún svaraði: ,,Það
6r ekkert- Ætli hann vilji ekki fá meiri
Peninga. ‘ Hann hafði sjálfsagt gert
Ser Ijóst, að ég var lasin og var dálít-
hað honum og ösnunni hans. Ég
SagSi ^ví við hana, að nú gæti ég
9engið. Hún þyrfti ekki að fara að
sv ^^3 honum meira- — Hann kom
sVOh' °kkar, og ég sté af ösnunni og
^a9 ist geta gengið. Hún sagði hon-
m Þá líka, að hún vildi ekki borga
6lra °9 ætlaði að iáta hann hafa tíu
jastran^ £n hann v||dj ^ ekk. {aka
0 Þeim. Við héldum þá áfram, en
e9ar hann sá, að ég gat vel gengið,
°m hann á eftir okkur og sagði:
’’ aktu °snuna, taktu ösnuna.“ Þá fór
e9 á bak aftur, og hann lét sér nægia
Pjastrana tíu.
Þanni9 komumst við til Betlehem
9 Þaðan svo til Jerúsalem með áætl-
unarbíl.
r.S~ Svo að Þú komst þá til Betlehem
n°andi á ösnu?
Já, reyndar.
Eitthvað, sem okkur skortir
Nebreskunámið sóttist vel. Þó segist
1 ekki hafa haít mikið gagn að
vistinni á gistihúsinu hjá gömlu hjón-
unum. Þau reyndu sífellt að tala við
hana á einhverjum öðrum tungum en
hebresku. Fór hún því brátt að svipast
eftir öðru hentugra og ódýrara hús-
næði. En einhvern dag kom dr. Ep-
stein, sá, er fyrstur hafði kennt henni
nýhebresku, að heimsækia hana á
gistihúsið og sagði þá: ,,Ég hitti
Klausner prófessor á leiðinni og hann
veitti mér ákúrur fyrir að hafa kennt
þér svona vel hebresku. Ég svaraði
að ég ætti lítinn þátt f því og sagði:
Þú getur sjálfum þér um kennt.“ Og
Aili hlær.
— Hebreskan var eins konar fjöl-
skyldutunga Gyðinga. Þeir töluðu hana
sín í milli, segir hún. Þeir vissu, að
aðrir skildu ekki, svo að þeim var
óhætt að segja, hvað sem var. Þeim
var því ekkert gefið um, að ,,gojo“,
útlendingur og kristniboði að auki,
lærði hebresku.
í Haifa bjó gamall maður, dr. Christi,
sem starfað hafði meðal Gyðinga og
var vel að sér í Talmúð og Misna og
öðru slíku. Hann hélt námskeið fyrir
kristniboða og kenndi hebresku og
Talmúð. Ég fór til Haifa til að sækja
slíkt námskeið, og þar veiktist ég. Ég
bjó hjá ættingjum fjölskyldunnar, sem
ég hafði búið hjá í Jerúsalem. Hús-
móðirin á heimilinu var mér afar góð,
og eitt sinn, þegar hún sat við hvílu
mína, sagði hún: ,,Ég verð að viður-
kenna það, að þið kristnir menn eru,
miklu kærleiksríkari en við. Og yrði
ég veik, þá vildi ég ekki fara á sjúkra-
hús hjá Gyðingum. Ég bæði um, að
ég yrði flutt á kristið sjúkrahús."
Öðru sinni kom fröken Stenius,
finnski kristniboðinn, sem ég áður
25