Kirkjuritið - 01.04.1977, Síða 31

a hún talaði ekki hebresku, en vinir
°9 gestir Ailiar töluðu allir þá tungu.
. U. ^ess hafði hún fengið heimilisföng
ymissa Gyðinga, sem legið höfðu á
rfu rahúsi brezka kristniboðsins, og
reyndi hún að vitja þeirra. Þeir tóku
^enni gjarnan vel í fyrstu og þáðu
ana lita inn aftur, en þegar hún
.0m svo síðar virtist breyting orðin
a viðmótinu. Aili telur ástæðuna þá,
a hún klæddist búningi djáknasystra,
vísu dálítið sniðnum eftir tízku,
®n öllum mátti þó vera Ijóst, að hún
^ar kristin. Þeir, sem hún var að
^eimsækja, voru hins vegar rétttrúaðir
ery insar °9 bjuggu meðal slíkra. Þeir
agU 9estrisnir, og þeim þótti sjálfsagt
iaka vel á móti henni fyrst.
En þegar hún var farin, komu
grannarnir að sjálfsögðu og spurðu:
^ Va bafið þiS saman við kristna
þ.enn °9 kristniboðið að sælda?" Og
Þorðu þeir ekki að taka á móti
nenni aftur.
^ Jiddísku og ensku og þýzku talaði
í i? . a9æt|ega, og það hentaði vel
a'fa’ en ekki í Jerúsalem.
^ ^ 1 ' og Irene héldu hins vegar áfram
agS°mu braut, og smám saman safn-
*,'■ Um t,ær aii stór hópur ungs
Héid Sem ^ær lasu með Biblíuna.
veikfU s°mu hattum, unz Aili
'st af berklum, sjö árum eftir
Komuna til Jerúsalem.
^ausner fær bréf frá Finnlandi
er segir hnýsinn, sem
en i an®ar að heyra dálítið um, áður
en9ra er haldið. Ertu fáanleg til
að segja eitthvað frá kynnum þínum
af Klausner prófessor?
— Klausner prófessor, — ójá. Ég
fór að vinna að vísindalegri ritgerð
undir handleiðslu hans, og fór þá til
hans einu sinni í mánuði. Þegar ég
kom til hans spurði hann gjarna,
hvernig starf mitt gengi, og þegar ég
svaraði svo: ,,Jú, þökk fyrir, það geng-
ur þolanlega,“ — vék hann beint að
spurningum um Jerúsalem. Og við
ræddum lengi saman um þau efni, f
hvert sinn, sem ég kom þar.
— Einhvern tíma varstu kölluð á
hans fund vegna bréfs?
— Jú, ég man nú varla atburðarás-
ina í réttri röð lengur, en einhvern
tíma á fyrstu mánuðum mínum við
háskólann mun það hafa verið. Það
var svo, að hann varð oft samferða
okkur stúdentunum í strætisvagnin-
um, þegar við voru á leið til Jerú-
salem í lok skóladags. Þá hafði hann
einhvern tíma orð á því, að hann hefði
bréf í fórum sínum, sem hann vildi
sýna mér. Hann nefndi þetta bréf
nokkrum sinnum, og eitt sinn, þegar
ég kom til hans og hann fór enn einu
sinni að ympra á því, bað ég hann að
taka fram bréfið, svo að ég fengi að
líta á það. Ég hélt, að það væri e. t. v.
eitthvað, sem hann vildi, að ég þýddi
fyrir hann úr sænsku eða þess háttar.
Hann sagði fyrst, að hann vissi varla,
hvort því tæki, en svo fór hann og tók
fram pappírsörk, sem höfuðrabbíinn í
Finnlandi hafði sent honum. Og þar
stóð skrifað á hebresku, að honum
hefði borizt vitneskja um, að finnsk
stúlka væri við nám við háskólann og
ræki jafnframt áróður meðal stúdenta.
Enn fremur stóð þar, að mikið væri
29