Kirkjuritið - 01.04.1977, Blaðsíða 33

ann aS spyrja um kristinn dóm og
rúna, og spurningarnar urðu æ fleiri.
sinn, þegar ég kom tii hans,
Var ^nn sjúkur, og kona hans bað
n^Q að ganga inn í svefnherbergi hans.
ann vildi ræða við mig þar, sagði
nn. Hann lá í hvílu sinni og byrjaði
a. sPyria mig og spjalla við m:g, en
e,nhvern veginn fannst mér, að hann
Væri fara eins og kötturinn í kring
Urn heitan graut. Þá fannst mér með
®inhverjum hætti, að ég ætti að segja
°num í hreinskilni, hvað mér virtisí
Um atstöðu hans til Guðs. Hugboð
mitt var, að það, sem stæði I vegi milli
ans og kristinnar trúar, væri orðstír
ans- Hann var sá Gyðingur og pró-
essor, sem hafði skrifað þá miklu og
n11 ilsvirtu fræðilegu bók um Jesús á
e resku. Og af því var hann orðinn
eimskunnur. Hann fékk viðurkenning-
arorð og lofsamleg ummæli úr öllum
attum.
h Og raunar var nú bókin jákvæðari
dur en róttækustu guðfræðibæk-
/’ sem þá voru skrifaðar. Hann leit
j lest ÞaS, sem skrifað stóð um
I esum í Nýjatestamentinu, sem sögu-
ry^ar ^simildir. En hann var gagn-
han'nn 6n^U a® s'ður, og niðurstaða
s var, að Jesús væri ekki sonur
u s og ekki heldur Messías. Hins
ig^ar taldi hann, að Jesús hefði ver-
„ . svo mikill listamaður eða orð-
' mgur, að það, sem hann sagði,
mik'sSV° a metum og áhrifa-
hv lS- að gagntæki fólk. Og yrði ein-
gkprn tima tlreinsaður burt trúarboð-
nerPU»N^Jatestamentisins’taldi Klaus'
ejnha s'StræSi Jesú og kenning yrði
heim^K- stærsta °9 tegursta perla
s Skmenntanna og bókmennta
Gyðinga. En endurlausnari syndara var
hann ekki, gat ekki fyrirgefið syndir
og var ekki Messías að dómi Klausn-
ers, enda taldi hann ríki Messíasar
ókomið.
Þegar ég nú stóð þarna við hvílu
hans, stríddi það sem sagt sterklega
á mig, að ég ætti að segja honum,
að það, sem hindraði, að hann sæi
Jesúm í réttu Ijósi, væri orðstír hans,
sem mikils fræðimanns og óttinn við
að þurfa að taka eitthvað aítur af
því, sem hefði gert hann frægan. En
ég hugsaði með sjálfum mér: „Hver
ert þú, að þú dirfist að segja slíkt
við hann? Hann er orðinn gamall mao-
ur, en þú ert ung kona. Og ég hafði
ekki djörfung til að tala þannig til
hans. Ég rabbaði við hann dálitla
stund og fór síðan heim.
Það leið svo hálft ár, áður en hann
fór að spyrja um þessi efni að nýju.
Og ég vissi, að ég átti sök á því. Ég
gat einungis beðið um fyrirgefningu
og beðið þess, að Guð bætti það,
sem ég hafði eyðilagt.
Jesúnafn og dauði Gyðings
Bók Klausners prófessors hét „Jesús
frá Nasaret“, og inn í þessa sögu
af prófessornum spinnst nokkurt spjall
um nafnið Jesús. Erfitt verður þó
hebreskulausum, að henda reiður á
því öllu. Svo er mál með vexti, að
Jesúnafn tíðkast í tveim myndum á
nýhebresku, ýmist Jeshúa eða Jeshu,
eða svo ritar Aili með latínuletri.
Klausner prófessor notaði í bók sinni
styttri myndina, Jeshu, segir Aili, og
31