Kirkjuritið - 01.04.1977, Qupperneq 53

^■sle Johnson.
r" frá Ga|atz í Rúmeníu og fluttist til
und^8^’ 3rið 1922' ' tímaritinu -Saat
h/sin fnUng“ eru birtar ^msar UPP'
sagmrarafUn] ?etta félag’ einnig frá'
Sa t . ' Joilr|son. Þar hefur hann
SIQ . ,rá _ÞVÍ’ hvers vegna hann hélt
Þótt féla9inu allt tra upphafi, enda
viö mhann hafi stöðugt blandað geði
laa„ arga taia9smenn, enda voru fé-
menn næsta ólíkir. Sumir létu
skírast, en aðrir höfðu ekki getað gert
upp hug sinn og tekið skírn, þótt þeir
bæru djúpa lotningu fyrir persónunni
Jesú Kristi. Ef mig misminnir ekki,
tilheyrði kona formannsins, Földes,
lögmanns, síðari hópnum.
En Johnson taldi rétt, að gesturinn
kynntist félaginu, þó að hann stæði
sjálfur álengdar. Hann fór með mig
til Földes, og síðar var ég að minnsta
kosti einu sinni einn hjá honum.
Ég var hvattur til að tala í félaginu
á laugardagskvöldi og síðar aftur, og
Johnson hafði ekkert við það að at-
huga, þó að ég yrði við þeirri ósk.
Auðvitað varð ég að tala með aðstoð
túlks, og með þeim hætti urðu einnig
samtöl og ræður, þar sem spurningar
voru bornar fram og þeim svarað eins
vel og kostur var á.
Ég varð þess fljótt áskynja, að skoð-
anir voru mjög skiptar meðal áheyr-
endanna, en mig minnir, að þeir hafi
verið mjög margir. Sumir voru skýrir
og eindregnir í skoðunum sínum, en
aðrir hölluðust að ruglingslegum frá-
vikum í kenningunni. Þetta sá ég enn
betur, þegar ég ræddi við menn nokkra
eftir síðara erindi mitt.
Auðvitað spjallaði ég líka við John-
son á eftir um það, sem ég hafði
heyrt. Hann var maður, sem var fús
til að ræða við aðra, bæði í heimahús-
um og í verzlunarhúsum, sem hann
kom í. Ég var oft vottur að slíkum
samtölum.
Sérstaklega er mér minnisstæð bók-
salafjölskylda, sem hét Kis. Ég heim-
sótti hana líka einn og fór í skemmti-
göngu með henni kvöld eitt á bökkum
Dónár. Þá var mér sagt, að ég væri
öfundsverður, af því að eiga heima
51