Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Síða 33

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
var að skifta, uns hann hneig niður örmagna!
í kyrþey tók Manson eftir framferði Steeles og
honum gast vel að honum, einnig vegna þess,
að hann mintist aldrei á skyssuna við Hitchens
Siding þótt hann annars væri málgefinn. Um
slíkt má helst ekki tala og aðal framkvæmda-
stjórinn sjálfur vissi ekkert um það. Afgreiðslu-
maðurinn hafði sagt af sjer vegna taugaveikl-
unar og blöðin fengu ekkert að vita.
Eti til var sá maður, er hafði megnan ím.i-
gust á Steele, og það var aðalframkvæmdastjór-
inn. Skrifstofan hans í neðrihluta turnsins var
geysistór og búin dýrlegu austurlensku skrauti.
T. Acton Blair, aðalframkvæmdastjóri Manatean
Midland járnbrautarinnar, var talinn vera í ætt
við Rockervelt-fjölskylduna, en slíkt var aðeins
sagt til skýringar á því, hvers vegna að hann,
sem var engan veginn starfi sínu vaxin, hafði
fengið þessa ábyrgðarmiklu stöðu. Hann var
sköllóttur og feitlaginn og hafði hátíðlega,
frekjukenda framkomu, hann hreyfði sig og
talaði mjög hægt og gat sagt mestu vitleysu
með djúpri, alvarlegri röddu, eins og það væri
háleitasti vísdómur, er drypi af vörum hans.
Undirmaður hans, Philip Manson, bar ábyrgð
á rekstri brautarinnar — það vissu allir -r- og
ef hann óskaði einhverra breytinga, Ijet hann
það líta þannig út, sem Blair hefði átt upp-
tökin, svo að haun fjekk Iof fyrir, ef'breytingin
reyndist til batnaðar, en Manson skömmina, ef
illa tókst til.
Dag einn, þegar Manson var að fara út úr
skrifstofu Blairs, eftir hina vanalegu, daglegu
ráðstefnu, sagði Blair:
»Heyrðu, Manson! Hvaða maðtír er það,
sem þeyfist hjer um allar trissur allan daginn,
á svip eins og hann stjórnaði öllum brautum
Rockervelts?*
»Jeg giska á, að þjer eigið við John Steele,
einn áf aðstoðarmönnum mínum, herra aðal-
framkvæmdastjóri.*
»Mjer gest ekki að honum, Manson; finst
hans helsti áleititin.«
»Jeg fullvissa yðurum, herraaðalframkvæmda-
. 27
' stjóri, að hann er óvanalega duglegur og gáf-
aður maður.«
»Pví get jeg vel trúað, en jeg hefi oft sagt
yður, að til 'þess að alt gangi vel hjá okkur
þaif frekar að vinna skipulagsbundið en í flýti.«
»Pað er alveg rjett, herra Blair.«
»Maður þessi kemur mjer ætíð til að halda,
að e'tthvert óhapp hafi viljað til — að kviknað
hafi í eða ekið hafi verið yfir mann. Mjer
leiðist slíkt. Föt hans eru mestu garmar og
fara honum illa. Mjer þætti ilt, að herra
Rockervelt sæi, að við hefðum mann hjer á
skrifstofunni, er gengi svo illa til fara.i
»Jeg skal tala við hann, herra Blair. Jeg
viðurkenni, að framkoma hans er honum til
lítils sóma.«
Pegar Manson átii næst tal við Steele í ein-
rúmi, talaði hann með enn meiri strangleika
en vanalega.
»Steele, það er ósk mín, að þjer vandið
betur klæðaburð yðar en þjer nú gerið. Fáið
yður ný vinnuföt og farið vel með þau. Munið,
að nú eruð þjer í Warmingion, en ekki í
Hitchens Siding.*
»Já, herra deildarstjóri,*mælti Steele hnugginn
og horfði niður á blettóttar buxurnar.
»Sæmu!eiðis er það ósk mín, að þjer hættið
þeim ósið að ganga berhöfðaður.*
»Jeg skal hælta því, herra deiltiarstjóri.*
Ógæfa þessi dun'di yfir Steele fyr en hann
hafði vænst. Kyrrahafsjárnbrautina hafði hann
frelsað, en gat nú eigi frelsað sjálfan sig.
Pegar hann þaut eftir löngum ganginum með
ofsaflýti og beygði fyrir horn eitt, hljóp hann
beint í flasið á sjálfum aðalforstjóranum. Pessi
hágöfugi herra kastaðist upp að vegg og
silkihatturinn hans valt eftir gólfinu. Steele,
sem staðnæmdist eins snögglega og hann hefði
rekist á heysátu, stundi af angist og greip hatt-
inn upp, burstaði hann og rjetti hinu mállausa
stórmenni.
»Fyrirgefið þjer, herra aðalforstjóri,* stamaði
hann út úr sjer.
En hr. Acton Blair gengdi engu. Hanh