Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Qupperneq 37

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
31
Steele reyndist hinn besti mannþekkjari.
Letingjarnir voru reknir burt, en dugnaðar-
mennirnir fengu hækkuð laun, og lof í tilbót.
Hann kunni betur en nokkur annar að beita
reku og gat rekið nagla án þess að slá vind-
högg. Á einu ári var brautin orðin eggsljett
án nokkurs aukakostnaðar, og ferðamenn fóru
að veita umbótunum éftirtekt, svo að tekjurnar
hækkuðu. Hann kom Pullmannsfjelaginu til
að selja nýtísku svefnvagna í næturlestarnar til
austurs og vesturs og taka hina eldri burt.
En eitt reyndist Steele um megn. Hann gat
ekki komið hinum æruverða forseta til að líta
á fjelagið öðruvísi en sem gaman. Hr. Rogers
afþakkaði eindregið, að yfirgefa hægindastólinn
sinn til þess að fá sjer skemtiferð eftir braut-
inni. Honum þótti gaman að Steele og gerði
hann að meðlimi í fjelaginu. Gaf hann til
kynna, að Steele hefði tekið embættispróf við
Wahoo háskólann, sem væri lengst vestur í
landi. Rogers var einn stofnandi fjelagsins,
svo að stjórnin rannsakaði málíð ekkert nánar.
»Pað er gagnslaust, Steele,« var hann vanur
aðsegja þegarhinn ákaflyndi, ungi maður reyndi
að telja hann á að sjá nú hvað Burdock væri
orðin. »Lífið er nógu bölvað samt, þótt jeg
færi ekki að eyða hluta þess á jafnhræðilegan
stað og Portlandit. Mjer er sagt, að þjer hafið
gert hre'n kraftaverk, en alt kemur fyrir^ekki,
með fjelag eins og Burdock, meðan endastöð
þess er ekki við Atlantshafið. Meðan allir
flutningarnir til austurS ganga í gegnum hendur
Rockervelts í Warmington, en þjer aðeins hafið
flutning, sem á vestur á bóginn, og hann af
náð, eruð [ajer í klóm Rockervelts og hann
getur gert út af við yður hvenær sem honum
gott þykir. Pjer getið sljett brautina og gert
allar hugsanlegar umbætur á henni, en alt mun
koma fyrir ekki, því að skuggi Rockervelts mun
hvarvetna fylgja yður.«
Vonir Steeles voru þannig altaf að engu
gerðar af húsbónda hans, og mundi þetta liafa
deyft hrifnina fyrir flestum, en hann var þrá-
Iátur bjartsýnismaður og trúði á köllun sína.
Dag nokkurn kom hann þjótandi inn í fjelags-
húsið og tindruðu augu hans af æsingu.
»Hr. Rogers, jeg hefi nú loksins ráðið gát-
una,« hróp3Öi hann. »Jeg segi yður satt, að
við gerum Burdock stærsta járnbrautarfjelag í
landinu.«
Hann sópaði blöðum og tímaritum til hliðar
og breiddi uppdrátt á borðið. Hr. Dutfield
stóð seinlega á fætur og siaðnæmdist við hhð
hins unga, áhugasama manns. Vinsamlegt,
góðlátlegt bros ljek um varir hins aldraða
íorseta.
>Lítið þjer nú á,« hrópaði Steele — þeir
voru einir í léstrarstofunni, svo að hægt var
að brjóta þagnarfyrirmælin — »Parna er Beech-
ville á Burdock og hjer er Collins Centre á
C. P. & N. Milli þessara stöðva eru 63 míl-
ur sljettlendis, jafnsljett og stofugólf. Braut,
sem yfir land þelta yrði bygð, mundi verða
ódýrasta járnbraut í Ameríku; engir skurðir,
engin göng og engin sljettun. Pað þarf ekki
annað en að setja teinana niður, og svo er
brautin komiti. Pegar við erum komnir í sam-
band við C. P. & N., þá liggur okkur opin
leið til hafs, óháðir Rockerveltfjelagmu.«
Steele horfði áfjáðum augum á forsetann, en
bros hans var nú orðið hæðni blandið. Hann
lagði hendi sína vinalega á öxl Steele og mælti
seinlega:
»Ef þetta væri hægt, mundi það hafa verið
gert fyrir löngu síðan. En þjer fáið ekkert
leyfið. Rockervelt mundi kaupa löggjafana,
og við hjer í vestri höfum ekki bolmagn til
að afbjóða hann.«
Steele lamdi bylmingshögg í borðið með
kreptum hnefa, svo að það nötraði.
»En 'jeg hefi fengið leyfiðl* öskraði hann
með rödd, sem kom Jjjónunum til að halda
að alt væri í áflogum í lestrarstofunni. Hr.
Rogers hnje aftur niður í hægindastólinn og
glápti á Steele.
»Já, og hún kostaði ekki grænan túskilding.
Landstjórinn undirskrifaði í gær.«
»Af óvitunum skuluð þjer Iæra,« tautaði