Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Qupperneq 42

36
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
næst þegar losnar aðstoðarmannastaða í fjeiagi
yðar í austurfylkjunum.®
»Steele hafði staðið meðan á þessari löngu
samræðu stóð, en Rockervelt bauð honum nú
sæti, og þar eð eigi var laust við skipunar-
hreim í röddinni, dróg Sleele stól að borðinu
og settist.
>Jeg geri ráð fyrir, að þjer sjeuð sannfærð-
ur um, að Acton Blair sje ekki hæfur til að
gegna forstjórastörfum við Midland-brautina.c
»Það er jeg,« svaraði! Steele, »og það eru
allir, sem nokkuð þekkja hann.«
»En samt sem áður verðið þjer að viður-
kenna, að Midlandbrautin er í besta lagí.c
»Alveg rjett, en það er Philip Manson að
þakka.«
»Jæja, er það þannig. Gömlu skáldin ortu
um riddarasveininn, sem lagði björninn að velli,
en riddarinn fjekk svo alla frægðina, og nú fær
riddarinn einnig hærri laun eins og nýtísku rit-
höfundur ef til vill mundi orða það. Jeg geri
ráð fyrir, að þjer hafið aldrei heyrt ástæðuna
fyrir því, að Blair hefir betri stöðu en Manson?«
»Jú, hana hefi jeg heyrt,« hrópaði ungi mað-
urinn í ákafa, »það er sagt, að hr. Blair sje
frændi yðar.«
Óánægjusvipurinn, sem kom á andlit járn-
brautarkonungsins, gerði Steele það Ijóst, að
svar hans hefði verið miður vigeigandi.
»Pjer eigið margt eftir ólært enn, hr. Steele,
og jeg get sagt það fyrir, að áður en þjer
verðið kominn á aldur Blair, munuð þjer hafa
fengið márgar eftirminnanlegar upplýsingar um,
hvernig menn eiga að hegða sjer. Pjer hafið
sannað, að þjer voruð maður til að sljetta
Burdockbrautina, en þeir hæfileikar mnnu tæp-
lega megna að ryðja öllum hindrunuum úr
vegi á framtíðarbraut yðar, Midland er braut,
sem vel er stjórnað, og þjer segið, að Manson
eigi heiðurinn af því. Látum svo vera. Jeg
skipaði Manson í stöðu þessa og hefi þannig
náð tilgangi mínum. Ef jeg gerði hann að
forstjóra, eins og þjer stingið upp á, gæti
brugðið til beggja vona, hversu heppilegt það
reyndist, þar sem á hinn bóginn að við erum
báðir á einu máli enn, að hann gegni núver-
andi stöðu sinni ágætlega. Jeg sje af nafn-
spjaldi ýðar, að þjer eruð forstjóri Burdock-
brautarinnar. Er Burdock af þeim ástæðum
skoðað mikilsvert fjelag innan járnbrautafjelaga
Ameríku ?«
»Nei, það er ekki,« viðurkendi Steele hrein-
skiln'slega.
»Hvers vegna?«
»Af því að Burdockfjelagið vantar fje.«
»Alveg rjett. Vinur minn, Duitfield Rogers,
á gnótt fjár, en hann er svo hygginn, að gæta
þess vej. Hann vill ekki nota neitt af auðæf-
um sínum, til þess að leggja í Burdock alt
það, sem hinn duglegi forstjóri kynni að stinga
upp á. Pjer sjáið því, hr. Sleele, að það er
jafnmikilsvert, að fjármálin sjeu. í lagi eins og
brautin. Á því sviði er Blair meðal fremstu
manna í vesturfylkjunum. Ef þjer einhvern-
tíma safnið fje og efist um það, sem jeg segi,
þá vogið yður í' brask, og hafið Blair fyrir
mótstöðumann, og jeg þori óhræddur að full-
yrða, að þjer munuð iðrast þess. Ef þjer aftur
á móti yrðuð góður vinur Blair, og hann Iegði
á ráðin fyrir yður í hinum hærri fjármálaheimi,
gætuð þjer orðið auðugur maður, með því að
hlýta ráðuui hans. Að því er einkaleyfi yðar
snertir, er hugsanlegt að þjer'hafið gert altof
Iítið úr forstjórn Midlands. Pað er vel hugsan-
Iegt, að hann sje sammála okkur um verðleysi
leyfisins.
»Jeg þori að sverja, að hann vissi ekkert um
það,« fullyrti Steele, en fann um leið er hann
slepti orðinu, að hann hafði hlaupið á sig.
»Ef til vill, og ef til vill ekki. En mjer
segir svo hugur um, að hann hafi vitað um
það, og hafi ætlað að gabba gamla Roger í
járnbrautarslyrjöld, en ef svo hefði farið, þori
jeg að fullyrða, að hann hefði' bæði sigrað yð-
ur og húsbónda yðar. — Pjer reynduð auð-
vitað að telja Rogers á að leggja út í baráttuna?*
»Já, það gerði jeg.«
»Og hann færðist kurteislega, en ákveðið
undan?«
»Pað er einnig rjett.«