Eimreiðin - 01.06.1922, Qupperneq 30

EIMREIÐIN
Þjóðsögur.
[Vmsum mun kunnugt, aö Sigfús Sigfússon á Eyvindará hefir um afar
langt skeiö safnað íslenskum þjóðsögum og þjóðlegum fróðleik. Mun
hann hafa í hyggju að gefa út safn sitt þegar um hægist, og er það
afarmikið verk. Eimreiðin hefir fengið frá höf. þessi sýnishorn, og býst
við að lesendunum muni getast vel að frásagnarstíl höf. og fýsa að sjá
fleira frá hans hendi af svipuðu tæi. M. J.J
Vafrastaðir.
[Eftir sögusögn ýmsra á Berufjarðarströnd og víðar. Það haft, er einn
sagði öðrum framar.J
Vsti bær á Ðerufjarðarströnd í
Suður-Múlasýslu er nú á dögum kall-
aður Streyti, en í elstu ritum Stræti.
Enda mun mörgum sýnast það vel
fundið nafn, því bærinn stendur á mar-
flatri landræmu við sjóinn; en hamra-
flug eru að ofan. Sýnist þetta þegar
komið er innan af ströndinni all líkt
strandgötu í bæ, sem þó er yfirstráð
af stóru grjóti ofan frá. Framan við
túnið, á bæ þeim, sem nú er, eru
vallgrónar, fornar bæjarrústir, sem
kallast Vafrastaðir. Þar upp undan á
fjallinu gnæfir hið geigvænlega Gnap-
horn. En fram undan, austur í sjóinn, gengur lágur skerja-
garður, klæddur sæurtum, er sauðfé sækir mjög á. Hefir hann
reynst fjárhættur mjög í brimum, af því hann er svo lágur.
Einusinni í fyrndinni bjó bóndi nokkur á Vafrastöðum-
Hann átti geisimargt sauðfé. Var sú aðal orsök til þess, að
hann átti fóstru framsýna og fjölvitra, er ætíð kom á réttar-
vegg, þegar hann tók fé til skurðar, og sagði honum hvað af
fénu myndi lifa af veturinn, og sýndi honum það, er drepast
mundi. Lógaði bóndi því og misti því aldrei kind. Þessu hélt