Eimreiðin - 01.01.1930, Qupperneq 50

30
SJÓNHVERFING TÍMANS
eimreiðin
kenninga taka hér ekki fastar í strengi, munu torfundnar verða
ratleiðir safnaða til trúarhimna, hvort heldur kristinna eða
heiðinna. Eru mörg meginatriði kirkjufræða vorra svo tengd
þessum efamálum, að réttmætt mundi að nefna hér ríkiskirkjur
á eina hlið og rannsóknir síðustu tíma um yfirnáftúrlegar op-
inberanir á aðra hlið. Hin svonefnda »nýja guðfræði* sér-
kendist frá byrjun við tilvitnanir í vísindalegar niðurstöður um
þau fyrirbrigði, sem haldin voru alment óskiljanleg. Þar virtist
meginstefnan sú að draga »undrin« niður á bekk með stað-
reyndum hjátrúaðra eða ófróðra einfeldninga. En vanavald
siðar vors var of sterkt til þess, að einstakar raddir gætu yfif"
gnæft samræmi kirkna um gildi trúar án þekkingar. Þó er
það einmitt þetta tómlæti um ósamræmi þekkingar og trúar,
sem nagar skaðvænlegast rætur þess mikla meiðs, er breiðir
sig enn að nafni til yfir meginhluta siðskipaðra jarðarbúa.
Þekkingin er ekki óvinur trúarinnar. En þær búa ekki
saman. Vísindin eiga ekki að vita af neinu öðru en laganámi
guðsríkis. Viljandi vankunnátta um sköpunarheim Iífsnöfund-
arins getur engum guði verið til dýrðar, enda geisar nu
hraphraði til jafnvægis og samvinnu allra kunnandi og ófróðra
játenda hins rökstudda sannleika. Lotningin fyrir guði lifir nú ekki
lengur á vísvitandi afneitunum gegn eðlislögum sköpunarinnar.
Vísindastörf ótölulegra jarðneskra liðsmanna skipast nú og
sameinast í leiðangur til fullþekkingar um meginatriði hinnar
nýju, sönnu komandi guðspeki. Jerúsalem, Aþena, Róm eiga ekki
lengur klæði við hæfi hins nýja jarðarmanns, er gengur hátíða-
klæddur fyrir fótskör hins mikla konungs allrar þekkingar. Nyr
dagur er runninn upp. Vér vitum sjálfir, að jörðin vor er land
í veldi himnanna, og vér sjálfir lifandi þegnar hins eilífa ríkis.
Dularfull fyrirbrigði veikja ekki vald né gildi hjartans, því öll
trú, sem er nafnsins verð, beitir fyrir sig hlutfallsstöðu sinni gagn-
vart eilífum, nýjum gestaþrautum, þrep af þrepi, í stiga Jakobs.
Það sem vér kölluðum undur, er nú dagbjart eðlisatvik-
Stöðuglega stígum vér fastar og framar til hástólsins mikla
og með hverju spori vex ábyrgðin að vísu, en jafnframt skatt-
skylda vor og göfgun undir lögmálinu.
Engillinn, sem sagði til um afnám tímáns, stóð frjáls að
jarðskólum. Einar Benediktsson.