Eimreiðin - 01.01.1930, Síða 99

e‘Mreiðin FLÓTTINN ÓR KVENNABÚRINU 79
3st á syni sínum og uppáhaldsdóttur sinni, Nuru-s-Seradch,
Sern einnig var í förinni með konungi. Þegar ég fór, bað kon-
ungsmóðir mig að koma aftur daginn eftir og hafa með mér
Vel sem hægt væri að taka myndir með.
Eg gekk um meðal vina minna og kunningja til þess að
^ lánaða ljósmyndavél, því ég vildi gjarnan láta að orðum
9°tnlu konunnar. En annaðhvort þurftu menn sjálfir á vélum
s'num að halda eða þá að plötur vantaði. Að síðustu lánaði
framkvæmdastjóri einn fyrir þýzk-afgönsku verzlunarfélagi
rtler vél sína.
^egar ég kom til hallarinnar, beið Ollja Hassrat óþolin-
m°ð eftir mér. Við drukkum te, töluðum um veðrið, úlfaplág-
una, Evrópuferðina að nýju og loks um myndirnar, sem mér
Ver ætlað að taka. Ég varð að taka mynd af salnum, sem
v‘ð sátum f, og því næst af öllum hinum samkvæmisherbergj-
Unum. Húsgögnin í þeim voru fóðruð dýrum ábreiðum, en það
yar kalt í herbergjunum, og var ég því fegin, þegar dvölinni
' þeim var lokið. Þá fór hún út með mig, og varð ég að
aka mynd af »höllinni«, sem var óásjáleg, skrautlaus, tvílyft
Vgging úr tré. Ollja Hassrat gekk nokkur skref álengdar og
kullaði til mín:
~~ Komið, þá skal ég sýna yður vermireitina.
Þar var fagurt um að litast. Úti var ís og snjór, en þarna
'?u' var hiti og raki — og loftið þrungið þægilegum ilm.
tel)andi blóm og pálmar uxu þarna, þar á meðal gullepla-
e’ sem svignuðu undir þunga aldinanna. En mitt í öllu
0ruahafinu var skrautlega búinn salur með trjáplöntum og
9°s_brunnur við dyrnar.
^9 gat ekki dulið undrun mína. Svo fagran stað hafði ég
kl búist við að finna í hinni ömurlegu Kabulborg.
~~ En hver á þennan dýrðlega aldingarð?
Enginn sem stendur, sagði hún og varð döpur í bragði.
er kvennabúr uppáhaldssystur konungsins.
0. það er hún, sem fór með konunginum til Evrópu.
þv' * ^assral nelncl1 hana ekl{i blátt áfram dóttur sína,
1 venjan er sú að kenna alla meðlimi fjölskyldunnar við
kUaninn.
^•9 tók þarna nokkrar góðar ljósmyndir. Þegar við komum