Eimreiðin - 01.10.1937, Blaðsíða 42

MARÍA LEGST Á SÆNG
eimbeiði?*
386
stendur milli svæíils og rúmbríkur, og sér á stútinn, tappa-
lausan — græn á lit.
Björgólfur rýfur þögnina og segir eins og við sjálfan sig 1
hálfum hljóðum: »Já, áin, hún er dutlungaskepna og óút-
reiknanleg, kvikindið að tarna, að hún skyldi nú skifta um
farveginn í sumar og ryðjast inn á mitt land til ills og
bölvunar«.
María leit til bónda síns og festi augun á flöskustútnum-
»Áin hérna — luin er elcki fyllibytta, ekki la'm, var að
minsta kosti ekki full í gær. Hún liggnr að visu, en hún
liggur niðrí grjóti, engum til meins. Hún hefur ekki heldur
annað að gera en liggja«.
Björgólfur lygndi liálfsljóvum augum á konu sína. »Hún
var þó full í sumar, þegar hún ruddist úr gamla farveginum
og æddi inn á okkar land, kastaði af sér brúnni og lét a
öllu ganga, óhemjan sú arna«.
»Já, það var ilt að brúin fór af ánni«, sagði María.
Björgólfur greip flöskuna, setti á munn sér stútinn °S
svalg loftið. Hún var galtóm. Hann lagði ílátið ofan á mag'
ál sjálfs sín og spyrnti í rúmgaflinn.
»Já, þér þykir það verst, kona, að brúin fór af ánni, ég
skil það, af því þið vinkonurnar, þú og Hallfríður á hinm
ánni, eigið óhægt um vik að hittast, síðan brúin fór. En
mér þykir hitt verra, að áin hefur skemt engið mitt og
sækir nú á að rífa i sig túnið hérna. En kvenfólk hugsm
ekki um slíkt, slcilur ekki þessháttar. Kvenfólk er svo rauna-
lega lítið gefið og því sem næst sjónlaust utanbæjar, skib'1
ekki utanbæjarmál«.
María gekk snúðugt, en þó þunglamalega að glugga bað-
stofunnar og leit út í fullbirtu aðfangadagsins, sem var >
rauninni hálfbirta. Niður árinnar heyrðist aðeins. Konan lagð1
ennið að rúðu og lcældi sér. Að því búnu gekk hún að eld-
stónni og sendi húsbóndanum hálfgildings hornauga.
»Svo að þú sérð eftir því, að við Hallfríður finnuinst, eða
réttara sagt, þú hlakkar yfir því, að við getum ekki fundist,
vegna þess að áin hefur verið brúarlaus undanfarið. 1 u
vilt — með öðrum orðum, þú vilt, að samkonar úlfúð se
milli okkar Hallfríðar sem er milli ykkar Eyjólfs. Með þessu