Eimreiðin - 01.10.1937, Page 88

eimheiðin
Snæfellsj ökull.
Eftir Gisla H. Erlendsson■
Til þín, jökulkóngur, kemur
kveðja min ú vængjum þeijs.
Hreyf þú mína hróðrarstrengi,
harmsins fjötur af þeim leys.
Þú hefur hhjtt ú sæinn sgngja
síðan land úr ægi reis.
Riki þitt cr kaldlgnd kólga,
konungsskrúðinn svelluð fönn.
Sína tign i svip þinn hefur
sorfið margra alda hrönn.
Út úr þínu hjarta horfir
hregsti lifsins, sterk og sönn.
Sverfur ekki að svellum þinum
sorgum þrungin tregaglóð,
þegar söngla sjór og vindar
sumarblómans grafarljóð,
og i æðum dagsins dgnur
dapurleikans hjartablóð?
Var ei döpur vetursetan
verði lands i hriðum oft,-
þegar upp úr græðisgiljum
grenjaði brim við Svörtuloft,
þegar öskur fárs og feigðar
fglti allra bglja hvoft?
Var ei lika að vetri liðnum
vistin hlý við rúnarsund,
þegar vor um loftið leiddi
Ijóshærð nótt á íslands fund,
þegar hjarta heiðra daga
hegrðist slú í hverri stund?
*