Eimreiðin - 01.07.1940, Qupperneq 11

eimreiðin
SJÓMANNALJÓÐ
211
- ~CL, b k —v—rv —h- r-•- • J 4— H fihiHS-n
r i r' f « 0 ■ ö J
4 V—f—•-- -f2- #“ —V— -V J
xr- c Þ ■p i L1~ r
slóð ver - ið djarf - ir táp- menn tald - ir. trú - ir
1 |S J. h 1 i
t 6 -r, : —0 • m m • —m— :=l 4- •- * —
- -hfy :fc— =Þ t= —h— •- Þ Þ :
$
fel;

fcfc
sjo-menn vorr -
i h i
þjóð.
fcfc
Með - al hinn - a mest - u
I ri —r 11 f * 0 0 I —0 — —0T n i • . 1 0 d- -i—dd
-r J= V V - ■ L- Þ f I * i- h i ==U
vald I - ir, i minst h é. er þeirra’ J. í sögu’ h I og I óð. I
9 m fj
u i #
0— Þ Þ • ~—: J
Ót á bjarta, svala sæinn
NÍRla enn úr kyrri höfn,
P<> að myrkur birgi bæinn,
j>eita fram á kvika dröfn.
J'J’fti öldur breiðum bökum
“yrðing hátt, og ylgju fans
ve|ti hart með voða tökum,
'’ekur þrekið skipverjans,
eins og svari andartökum
æðrulausa fullhugans.
J ar er marga þraut að vinna:
þola vos og kalda nótt.
törfin glaðir allir inna
e*num hug, með dug og þrótt.
Lins þó rjóða væti vanga
'oðahótum bylgjan köld,
'askir jafnt að verki ganga
'’aktir upp, og seint um kvöld
fb’eiða vað til fiskifanga; —
a of litil þakkargjöld. —
Hrindið fram á liranna slóðir
hraustir menn, að fornum sið.
Sækið ennþá, sjómenn góðir,
sævar út á djúpu mið.
Lítið vita’ á björgum brenna,
bregða ijósum yfir sund,
líka stjörnur röðum renna
rökkurs- og um næturstund,
vitið og að vilja-senna
vaki heit í eigin lund.
I’á mun drottinn enn um aldir
ykkar styrkja dug og þor,
fremstir verða’ að frama taldir,
frægð er ykkar, lieiður vor.
Þá mun alt, sem megið megna,
miða’ að höppum sænum á.
Heillaráð, sem góðu gegna,
geta bugað liættum frá,
og i landi ykkar vegna
allrar þjóðar hjörtun slá.