Eimreiðin - 01.07.1940, Blaðsíða 88

288
ÓSÝNILEG ÁHRII'AÖFL
eimbeiðin
aðrir, eða öllu fremur ólíkir
hverir öðrum að sveiflugerð,
og fer þetta meðal annars eftir
samsetningi og efnablöndun
jarðskorpunnar. Þetta getur
skýrt hvers vegna sum lönd og
staðir faila einum betur en
öðrum til dvalar, og hvers
vegna vissir sjúkdómar eru
tíðari á einum stað en öðrum.
Sumir sofa betur með því að
láta rúmið snúa frá vestri til
austur, en ekki frá suðri til
norðurs, eða þá öfugt. Ef vér
nú athugum þetta alt gaum-
gæfilega og þá einkum það, að
segulmagn jarðar er mjög
breytilegt eftir því hvar vér er-
um stödd og ennfremur að
sjálf erum vér hlaðin segul-
magni, eins og hægt er að
sanna vísindalega með vissum
tækjum og jafnvel ganga úr
skugga um við snertingu
tveggja lifandi vera eina sam-
an, þá sjáum vér og skiljum
hvernig alt hið skapaða er
gegnþrungið af ósýnilegum á-
hrifum hinnar miklu verðandi
alls lífs og allrar tilveru. Hug-
arorkan sjálf er sveifluhreyf-
ing, og með æfingu er hægt að
senda hana í gegnum ljósvak-
ann til fjarlægustu staða og að
ákveðnu marki. Hugur manns
getur opinberað sjálfan sig á
ótal mismunandi styrkleika-
stigum og um óravíddir rúms
og tíma, sé hann nógu ein-
beittur og sterkur. Manns-
hugurinn er eins og frumefn-
in að því leyti, að áhrif hans
og ásigkomulag fer eftir
sveiflumagni hans, eins og á-
ásigkomulag frumefnanna fer
eftir sveil'lumagni þeirra.
Athugum ísmolann, seni
breytist í vatn við hitun
og siðan í gufu eða eim.
Frumefnin sjálf breytast
ekki við þetta. Vatnið heldur
áfram að vera HaO, eða 2 atóm
vatnsefni og 1 atom súrefni í
hverri sameind, hvort sem það
er í ásiglcomulagi íss, vatns
eða gufu. En það er sveiflu-
hraði frumeindanna (og raf-
eindanna), sem hreytist.“
Ég samsinti orðum vinar
mins og hélt áfram samræð-
unni á þessa leið: „Reynslan
er sú, að huglestrar- eða fjar-
hrifaleiknin þroskast fyrir á-
hrif frá sjötta skilningarvit-
inu, sem vel má kalla trú a
mátt hins ósýnilega til að
skapa hið sýnilega umhverfis
oss. Allir hlutir eru hugsun,
mótuð í efni. Það, sem vér tru-
um á að til sé í raun og veru,
verður oss veruleiki, er ver
skiljum við holdslíkamann.
Þetta er ekki aðeins rökrétt
hugsun, heldur beinlínis vís-
indaleg staðreynd. Á jarðvist-
ardögum vorum öðluinst ver