Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1941, Side 44

Eimreiðin - 01.10.1941, Side 44
380 FREMSTA LEIKKONA ÍSLANDS EIMREIÐIN um að tjaldabaki. Hún leit upp. Það glóðu tár í augum hennar. Engin leikhústár — þau eru ekki til. Raunveruleg tár. Þetta var ekki Gunnþórunn Halldórsdóttir. Þetta var kerlingarnornin, sem var að verða of sein til að koma góðu til leiðar. — Ég gekk hljóðlátlega í burt, sneyptur maður gagnvart svo stórkostlegn hluttekningu — í leik. Rauði þráðurinn í list Gunnþórunnar er hluttekningin, sam- úðin með því, sem lifir og hrærist. Henni var ekki vel við að leika Nillu í „Jeppa á Fjalli“ af því að Nilla er samúðarlaus eins og hrísvöndurinn, sem hún leggur á bak bónda sínum. En það var eitt atriði í hlutverkinu, sem sætti hana við það. Það er hið grátbroslega samtal Nillu og Jeppa, er hún hyggur hann dauðan og afturgenginn í gálganum, þar sem hún biður hann fyrirgefningar á hnjánum, þar sem í ljós kemur, að Nilla og Jeppi hafa einhverntíma verið ung, átt sér vonir og unnað. — Mild samúð lífsreyndrar konu skein út úr hlutverkum eins og Geirlaugu í „Hallsteinn og Dóra“ og Þóru prestsmóður í ,Á heimleið“. Gríma í sjónleiknum „Jósafat“ var frábært leik- afrek, ekki einasta fyrir þá samúð með smælingjanum, senr skein þar fram úr hverjum drætli, heldur eiunig fyrir þá ein- stöku athyglisgáfu, sem meðferð hlutverksins sýndi. Þessi at- hyglisgáfa hefur iðulega komið Gunnþórunni að góðu liði, ekki sízt þegar hún hefur leitt íslenzkar konur fram á leiksviðinu- Hún lýsir sér jafnt í kímni sem alvöru. Tökum konu Jóns bónda í Fjalla-Eyvindi. Hún segir svo sem ekkert, er bara nieð hinu fólkinu. Hlær með því og er hreykin af hinum góðglaða bónda sínum. Þar er ekkert viðbragð, ekkert handtak, sem íslenzk bóndakona gæti ekki látið sjá til sín, ekkert sem minnir á bæjarbúa og kaupsýslukonu. í þessu örlitla hlutverki og í mörgum öðrum miklu stærri er það hin smitandi kátina hinnar öklruðu leikkonu, sem heldur áhorfendum svo við efnið, að þeir gleyma líðandi stund — og hlæja með. Unga stúlkan, sem skáldið vildí ekki láta nokkurn rnann beygja, varð ekki beygð. Hún stendur teinrétt á leiksviðinu þann dag í dag. Sjötugasta afmælisdag sinn á hún þar, rétt eins og binn tuttugasta og þriðja, en nú er hún fremsta leikkona þessa lands.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.