Eimreiðin - 01.10.1941, Qupperneq 90

42G ÁÐUR ÓPRENTAÐ BRÉF OG KVÆÐI eimbeiðin
til ég var kominn í skóla) berðu eins og gull af eiri. Þar uW
ekki meira. Ég hef lifað og ég vona til að deyja í þeirri tru,
að okkar bezta, einkum æskunnar bezta, deyi ekki (eins °»
það eldist ekki) heldur að það risi upp aftur með okkai
ódauðlegu pörtum. Hin eilífu frækornin deyja ekki — tiið
guðdómlega sýnist að vísu að fara og koma, já, sýnist oft
hafa hér litlar viðdvalir, en þar fyrir deyr það ekki, heldu1
fer frá dauðanum til lífsins. — Þegar ég frétti um vesturferð
þína í fyrra, hugsaði ég eitthvað á þessa leið — hugsaði til
þín með söknuði og angurblíðu. En — lifsins vastur hefu1
löngu breytt þínum gamla Matta i eldri Matta — breytt mel
í hversdagslega kaldan, en þó nokkuð vangæfan og mislynda11
mann. Þó er töluvert eftir af mínu gamla, t. d.: interessi fyi',r
öllu andríki, enda öllu góðu og fögru; en slen og dáðleysi
striða á mig fyrir timann líkt og fleiri oss frændur og upP'
kvalninga. Guði sé lof fyrir handleiðslu hans á okkur, og sc|'
staklega dáist ég að því, hve fljótt þú hefur getað komið Þel
og þínu í fast form og stöðu í þvi nýja landi, lífi og hein11-
Guð blessi hjúskap þinn og allt þitt ráð og varðveiti heilsl1
þína og dýru gáfur og krafta. Skóla hefur þú víst fyrir bó’n
þín. Að þú losnaðir úr ísafirði gleður mig og marga fle111’
en um vesturferðina þori ég ekki neitt að segja, nema mina
von og trú, að verðir þar gæfumaður og endir þar þína m'1
eins og bæði heiðursmaður og mikilmenni. — Ég sæki 1111
héðan og býst við að fara norður að Akureyri. Ég vil fá hæ»aJ‘
brauð og skóla handa börnum mínum, en í fjárhagslegu t’*
liti verður það álíka. Hér er mikið í ábyrgð, stórt bú en 11’ð
lítið, afar-stórt prestakall, en afar-illa upplýst og mér óvjð
ráðanlegt, erfitt og ofvaxið, enda meta menn lítið mina v1^
leitni til betra, að mér finnst. Árferði er lika illt. Þó hef
byggt Oddakirkju veglega, en vona að þurfa ekki að byS»j‘
staðinn, því það þola ekki efnin. Faðir minn stendur slp
mæta-vel, hann skrifar þér sjálfur og minnist á börn okk*11-
Hjúskapurinn betri og betri, og af börnunum hef ég enn hreu1,
og óblandaða gleði. Yfir höfuð hafa fáir stormar gengið n®111
mér, síðan við sáumst síðast nálægt Lögbergi. Hjartveikj11
gamla tók að réna eftir 1876, og síðan hef ég oftast verið hei
að öðru en smá-vanheilsu, svefnleysi o. fl. Ég skrifa útgcf-u‘