Eimreiðin - 01.10.1941, Qupperneq 96

432
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL

brjóst, að hann væri altekinn
af tannpinu, og bar hann sig
þannig, að hann virtist eklti
hafa viðþol. Svo breytti gestur
okkar tannpínunni í heilbrigði
án þess að mæla orð, beitti
aðeins til þess hugarorku sinni.
Þá lét hann piltinn fá lungna-
bólgu. Og sjá! Öll einkenni
lungnabólgu komu i ljós! Svo
lét hann lungnabólguna hverfa
með einni ákveðinni skipan.
Marga aðra alþekkta sjúkdóma
framkallaði hann í piltinum
og lét þá hverfa jafnharðan
aftur, allt samkvæmt þögulli
skipan einbeitts vilja þessa
meistaralega dávalds.
„Þið sjáið af þessu“, sagði
gestur okkar að lokum, „að
það er hægt að framkalla sjúk-
dómseinkenni á sama hátt og
■ofsjónir. Og sjúkdómseinkenn-
in er hægt að nema burt á
sama hátt og ofskynjanirnar.
Hér er að leita skýringanna á
margs konar bilunum í lundar-
fari manna. Það er hægt að
breyta sorgum manna og böli
í hamingju og velliðan, ef
menn hafa öðlazt skilning á
þessum leyndardómi.
Ofminni dáleiddra manna.
Löngu liðna og gleymda at-
burði er auðvelt að láta dá-
leiddan mann rif ja upp, aðeins
með því að biðja hann að
muna þá og fullvissa bann
um, að honum muni takast
þetta. Það er eins og hinn da-
leiddi sé snortinn töfrasprota-
allt lýkst upp fyrir honuni, og
hann lýsir hiklaust öllu, sem
hann á að muna, eins og þa®
hefði gerzt i gær. Þessi niarg'
faldaða minnisorka hefur vei'
ið nefnd ofminni. Ágætt dænh
um ofminni er atvik, seni kom
fyrir lækni einn suður í Áf'
ríku, sem dáleiddi enskan li‘is'
foringja. Lækninum brá 1
brún, þegar liðsforinginn í da
leiðslunni tók að tala óþekkta
tungu, sem síðar reyndist að
vera hin forna tunga íbúanm1
í Wales. Kom upp úr kafinU’
að liðsforinginn hafði l^1*
tungu þessa, þegar hann
barn, en fyrir löngu gleÝ
henni. Djúp dáleiðsla getur
lcomið að miklu haldi til a
var
mt
oft
rifja upp hið sanna í nn
ikil'
að
vægum málum. Erfiðast er ^
eiga við þá, sem hafa sef.la
sjálfa sig í þeirri trú, að ÞeU
megi ekki með nokkru 111(1 h
gefa öðrum upplýsingar 11111
þau mál, sem dávaldurinn ei *
grafast fyrir um. Sá dásvsef
getur haft það til að þverneik1
að gefa nokkrar upplýsinöal’
þó að hann muni ekkert h'a
hann hefur sagt, eftir að hanl1
er vaknaður. Einnig er hn’o
að láta ofminnið vara áfi*111