Eimreiðin - 01.07.1942, Qupperneq 64

210
ÁRAS AMUNDSEXS
EIMREIÐIN
í sambandi við í'lugleiðir um íshafið, er Vilhjálmur þóttist sjtl
fram undan. Því að miklu auðveldara og öruggara mundi vera
að koma upp veðurathugunarstöðvum á pólnum og í nánd
við hann, til aðstoðar þessum flugleiðum, ef menn þeir, cl'
stunduðu þessar stöðvar, gátu búizt við að afla sér matfanga
að minnsta kosti að nokkuru leyti, með veiðum.
Af því að Amundsen hafði ávallt verið sannfærður um
það, að um líf væri ekki að ræða í þessu hafi, hafði hann jafnan
staðið framarlega í hópi þeirra, er vildu aldrei fallast á, að
Vilhjálmur hefði í rauninni aflað sér matfanga með veiðnm-
Því var mánaðardvöl sjáifs hans á ísnum 1925 lýst svo af honum
og þeim, er fylgdu honum að málum, sem hinu mesta þrek-
virki, er þekkt væri í heimsskautaferðum. Mennirnir höfðu að-
eins takmarkaðán matarforða með sér og sömuleiðis eldsneyln
og hamfarir þeirra við það að gera flugbraut var kapphlaup
við timann, til þess að geta.komizt af stað aftur áður en birgð"
irnar væru þrotnar og þeir yrðu dæmdir til þess, sem Aniund-
sen sá ákveðið fram á, að deyja úr hungri og kulda.
En jafnvel þarna, í nánd við sjálfan pólinn, sáu þeir talsveit
af fugli, að minnsta kosti einn sel og ef til vill tvo eða þrJa
(gat þó verið sami selurinn, er þeir hefðu séð oftar en ein11
sinni). Amundsen ritaði, að hann hafi orðið hissa. Hann hefð1
haldið, að íshafið væri gersneytt af lifi og alls ekki búist 'i®
að sjá sel þarna nyrzt á hnettinum. Hann reyndi ekki að veiða
dýrin, sem hann mundi þó hafa gert, ef hann hefði athugað
„Heimsskautslöndin unaðslegu" og trúað því, sém þar er sagh
og því hélt hann heldiir áfram kapphlaupinu við tímann t1*
þess að losna áður eu matvæla- og eldsneytisforði leiðangu1
ins væri þrotinn.
Þó að kapphlaup þelta væri átakanlegt og blöðin kep]d
ust hvert við annað að flytja frásagnir um alburðinn, er gag11
tóku lesendurna, fékk það lítið á fylgismenn Vilhjálms, ln'
að selur er bæði matur og eldsneyti, og þar sem einn seln1
er, þá er víst, að þar eru fleiri, sem reyndur veiðimaður ninnd1
geta aflað, ef hann þekkti aðferðina lil þess. Þar sem einu
selur er, hlýtur að vera eitthvað af dýratagi í sjónuni seni
æti handa selnum, og' því var mjög eðlilegt að álykta svo, •
aðrir selir hefðu einnig fundið þessi dýr og fylgt þeim elÞ1-
J