Eimreiðin - 01.10.1945, Síða 30

254
UM KIRKJUK
EIMREIÐIN
lega séu valdir vegna kirkjusókua úti um Iiéruð landsins, og er
þetta þó vissulega erfitt viðfangs. Hér er og ýmislegt, sem laðar,
svo sem þekktir og þjálfaðir prestar og einkum kirkjusöngurinn,
eins og liann er orðinn í höfuðstað landsins móts við víða annars
staðar enn þá, og er þetta að vísu efni, sem ræða yrði sérstaklega.
En allt er þetta athyglisvert.
3. 1 þriðja lagi rekur að því í þessu sambandi, að meta verður
prestana, þjóna kirkjunnar á hverjum stað. Undan slíku mali
almennt í söfnuðum geta þeir eigi skorazt, en enginn vafi leikur
á því, að þetta hefur alla daga liaft sín áhrif á kirkjusókn til
þeirra, þótt fleira komi til yfirleitt, eins og drepið hefur verið á
Engan undrar það, þótt prestar séu misjafnir, eins og aðrir
menn, einnig í sínu starfi. Bæði er þar erfitt að gera öllum eða
jafnvel flestum til hæfis, og einnig liljóta þeir að vera upp og
niður til þessa gerðir. Þó hefur áhugi og einlægni ávallt bæM
hér rir, enda er óhugsandi, að prestsstarf verði rækt með nokk-
urri mynd, nema þetta hvorttveggja sé til staðar, því að án þess
er heldur ekki sjálfum tilganginum náð. Með öðrum orðum:
Það er sjálfu málefninu eigi síðri nauðsyn en söfnuðunum. Það
er að öllu sameiginlegt mál. — Vitaskuld geta klerkar tamið sér,
ef viljinn er nægur, með lærdómi og þjálfun, að Iialda góðar og
upphyggilegar ræður, en ýmislegt annað liefur löngum verið
vafasamara, svo sem söngur og sálusorguu í margan máta, þótt
næsta þýðingarmikið sé. Og loks mætti ætla, að ekki væri sízt
áríðandi, að presturinn lifi sjálfur góðu og vammlausu líferm,
svo að til eftirdæmis sé, en eigi frálirindingar. Verður presta-
stéttin sjálf með biskup landsins í fararbroddi að reyna að ráða
fram úr þessu, svo að árangur beri, enda er það allt mikilvægt
fyrir liollustu safnaðanna við prestinn, livar sem er, og kirkjusókn
til lians.
Ég vil nú vona, að það verði ekki undirorpið neinum vafa,
að ég vilji kirkju og kristni þessa lands vel, og einnig prestunuin-
Þykist ég liafa reyndar sýnt það í ýmsu á undanförnum árum-
Þótti og mér eins og öðrum þeiin, er af sanngirni og réttdænu
vildu líta á það mál, sem erfitt væri að gera a. m. k. ríkar
kröfur til prestastéttarinnar í heild með þeim efnalegu kjöruni,
sem liún lengi hafði við að búa, þótt ávallt væru einstakir klerkar,
sein sköruðu fram úr í hvers kyns góðu starfi, þrátt fyrir allar