Eimreiðin - 01.10.1945, Side 38

262
DRENGUR GÓÐUR
bimrbiðin
kvöld í norðan kalsaveðri, stormi með nokkru frosti og skaf-
renningi. Fóstra mín liafði, verið þrjá daga úti í sveit lijá konu,
sem var að ala barn. Ég lá í rúminu, liafði vont kvef, eða ein-
liverja vesöld með liita og liöfuðverk, en var þó á batavegi-
Rúnr mitt var inni í herbergi þeirra bjónanna, afþiljað lierbergi í
suðurenda baðstofunnar gömlu, sem nú er ekki lengur til. Það
var stórt og fallegt lierbergi, að minnsta kosti verður það ætíð
svo í liuga mínuin, með glugga móti sól og suðri. Stóra, gamla
Borgundarbólmsklukkan, sem þú liefur séð í lierberginu okkar
hjónanna, var þar, allvænn bókaskápur og í honum margar þessar
fallegu gömlu bækur, sem ég á nú og þú hefur verið að dást að
og mundir vilja gefa stórfé fyrir, ef þú' lieföir nokkra von unii
að þær væru falar. En svo er ekki. Frá Flugliömrum fer ekkert
af því, sem ég fékk eftir fósturforeldra mína, á meðan ég má
ráða. Og ég bef von um það, að Hákon, sonur minn, líti söinu
augum á það mál og ég geri, þrátt fyrir það, að liann lítur
öðrum augum á margt í lífinu, sem og eðlilegt er. —
Já, þetta kalda liaustkvöld, það var um veturnætur og tíð
fremur stirð, lá ég í rúmi mínu, sneri mér lil veggjar og liálf-
mókti. Fóstri minn sat við gluggann með bók og las, — en það
var farið að bregða birtu. -— Þá kom stúlka inn í dyrnar og
sagði, að Böðvar í Urðardal væri kominn og vildi finna fóstra
minn. — Hann gekk þegar fram, og litlu síðar komu þeir inn,
fóstri minn og gesturinn. — Ég liafði oft séð Böðvar í UrðardaU
liann var góður bóndi og átti fjölda fjár, bjó á öðru fremsta býh
sveitarinnar, mikilli beitarjörð. Hann var á aldur við fóstra minn,
þá liátt á finnntugsaldri, báðir voru þeir hraustmenni, unglegn-
og í fullu fjöri. —
Eftir að þeir liöfðu um stund talað saman um daginn og veg-
inn, segir Böðvar: Þú munt geta því nærri Hákon, að ég f<,r
hingað ekki alveg í erindisleysu. En eiginlega átti ég erindi við
ykkur bjón bæði og þykir illt, að Valgerður er ekki heima.
Hennar er von í kvöld, sagði fóstri minn, — og er þá hægast
fyrir þig að bíða og vera hér í nótt, — eða gerðir þú fasílega
ráð fyrir að koma lieim í kvöld?
Nei, sagði Böðvar. Ég sagði konu minni að vænta mín ekki i
kvöld og bafði liugsað mér að biðja þig um gistingu. Bæði er
það, að ég vil tala við ykkur bjónin í næði og svo liitt, að nier