Eimreiðin - 01.10.1945, Qupperneq 61

EIMREIÐIN
FÁGÆT FRÆNDKÆKNI
285
Ég lofaðist til að vera komiuii í búðina um klukkan eitt næsta
dag.
„Heilir þú ekki Þorbjörn?“ spurði ég rétt áður en ég lagði
af stað Iieim til Jófríðar frændkonu minnar.
„Ég heiti Tborburn,“ sagði liann, og bann stafaði nafnið.
„Þú ert lslendingur,“ sagði ég, „og þitt rétta nafn lilýtur að
vera Þorbjörn. Þú hefur sjálfsagt breytt því í Thorburn eftir að
þú komst til Ameríku, af því að enskumælandi fólki gengur betur
að bera fram nafnið Thorburn en Þorbjörn.“
„Já, ég viðurkenni það glaður, að ég er af íslenzku bergi brot-
inn,“ sagði hann, „en þrátt fyrir það er nafn mitt Thorburn, en
ekki það íslenzka nafn, 6em þú nefndir áðan.“
„Má ég ekki tala við þig nokkur orð á íslenzku?“ sagði ég.
„Nei, ekki núna,“ sagði Thorburn brosandi, “og innan skamms
skal ég segja þér, af livaða ástæðu, að ég vil ekki að þú talir það
mál við mig.“
Mig furðaði á þessu svari lians, liorfði á liann þegjandi fáein
augnablik, kvaddi hann síðan og gekk út úr búðinni.
Þegar klukkan var eitt eftir hádegið daginn eftir, var ég á ný
kominn í búð Tliorburns; var hann þar fyrir og tók mér mjög
vingjarnlega.
„Hér er allstór böggull, sem ég vil biðja þig að fara með til
konu, sem býr í húsinu nr. 218 í Rósmargötu,“ sagði Thorburn.
„Það er all-löng leið þangað. Sú gata er í suðurhluta borgarinnar.
En ratar þú þangað?“
„Ég bef aldrei komið í þá götu,“ sagði ég; „en ég spyr ein-
bvern til vegar, þegar ég er kominn suður í borgina. Það er
engin liætta á því, að ég villist.“
„Þetta líkar mér að lieyra,“ sagði Thorburn. „En þú skalt ekki
kiðja um móttökuvottorð í þetta sinn. Fáðu konunni böggulinn,
°S komdu svo við á heimleiðinni.“
Ég tók nú við bögglinum, sem var býsna stór og þungur, og
8!» ég, að utan á hann var skrifað: „Frú S. Tliorburn, 218 Rósmar-
gotu.1' Og þóttist ég vita, að hún væri kona Thorburns kaupmanns.
Svo lagði ég af stað suður í borgina, spurði tvo eða þrjá menn
til vegar og komst að lokum lieilu og liöldnu til liússins, sem ég
atti aö fara til. Ég hringdi dyrabjöllunni, og til dyra kom ung og
forkunnarfríð lcona. Spurði ég hana, bvort bún væri frú Tlior-