Eimreiðin - 01.10.1945, Side 66

290
AUSTFIRZKAR SAGNIR
EIMREIÐIN
veiðimenn nýlega búnir að fá liið skæða morðvopn, riffilinn, í
hendur.
Að áliðnum degi, tilsettan dag, var Guðmundur kominn að
Sauðakofa. Ólafur var þá ókominn, en Guðmundur vænti hans
á liverri stundu. Hefti Guðmundur nú liesta sína á góðu liag-
lendi í nánd við kofann og tók svo að athuga, hversu ástatt var
um kofann sjálfan.
Kofinn var svo byggður, að mæniás lá á stöfnum og reft af
liliðveggjum á hann, stoðir voru engar. Dyr kofans voru á öðrum
hliðvegg, fast við kofastafninn annan. Ástand kofans var það,
að mæniásinn var lamaður í miðju og þekjan sliguð niður mjög,
en þó ekki fallin í gólf. Hafði einhver, sem komið hafði að
kofanum áður, komið fyrir styttu undir brotalömina. Mæniás-
endarnir héldust enn á stöfniun, svo að allrúmlegt var undir
þekjuna við háða stafna.
Leið nú að rökkri svo að Ólafur kom ekki. Varði Guðmundur
tímanum til að búast um fyrir þá félaga um nóttina, því fastlega
vænti liann Ólafs. Byrjaði liann á því að taka kofahurðina og
skorða hana undir mæniásinn til styrktar þeirri styttu, sem
þar var fyrir, og öryggis. Veður var kyrrt, og þótti honum sem
litlu myndi muna um næturvistina, þótt dyrnar væru opnar,
enda öryggið meira vert.
Næst varð lionum fyrir að laga til á kofagólfinu við kofa-
stafninn, gegnt dyrum, með reiðverum sínum og öðru því, er
liægt var að liafa til aðbúðar.
Þegar þessu var lokið, var liðið langt á kvöld. Vænti Guð-
mundur þó enn, að Ólafur myndi koma. En með því að hann
vissi, að það gat ekkert flýtt för Ólafs, þótt liann vekti, þá
lagðist liann til svefns og sofnaði brátt. Bæli lians var við stafn
kofans gegnt dyrum, sem áður segir, og sneri liann fótum til
dyranna.
Veit Guðmundur nú ekki af sér fyrr en hann hrekkur upp við
það, að lionum fannst vera tekið í fætur sér og honum kippt
áleiðis til dyranna. Fór þar og saman tilfinning og raun, þvi
kominn var liann góðan spöl niður af liöfðalaginu. Gefur hann
þessu þó lítinn gaum, liyggur sig liafa bylt sér þetta til í svefn-
inum, flytur sig upp á liöfðalagið og sofnar aftur.
1 annað sinn vaknar Guðmundur með sama hætti, en var nú