Eimreiðin - 01.10.1945, Qupperneq 87

eimreiðin
Leiklis±in.
Byrjun leikárs 1945—46.
Leikfélag Reykjavíkur: Uppstigning.
Leikstarfsemi vetrarins er þeg-
ar hafin af fullum krafti. Víð^
hafa sýningar, sem urðu síðbúnar
á fyrra leikári, verið teknar upp
að nýju í byrjun þessa leikárs.
Þannig hóf Leikfélag Reykjavík-
ur sýningar 4. okt. á gamanleikn-
um Gift eða ógift og sýndi þann
leik fram í nóvemberbyrjun. Leik-
félögin í Hafnarfirði og á Eyrar-
bakka fóru eins af stað, sýndu
Hreppstjórann á Hraunhamri og
Mann og konu. Síðara leikritið
nýtur sömu vinsælda í Reykjavík
og á fyrra leikári í meðferð leik-
aranna í Pjalakettinum. Þá hóf
leikfélag Akureyrar sýningar á
LénharSi fógeta 13. nóv., og er
það í þriðja skipti sem leikurinn
er sýndur þar í bæ. Sundgarpur-
inn hefur verið sýndur í Vest-
mannaeyjum, en annars ætlar leik-
félag Vestmannaeyja að halda
hátíðlegt 35 ára afmæli sitt með
því að sýna Lénharð fógeta í
vetur. Hefur jafnan ríkt mikill
áhugi fyrir leiklistinni í Vest-
mannaeyjum, og þar hafa verið
ýmsir góðir leikendur fyrr og síð-
ar, eins og t. d. Ólafur Ottesen.
sem síðar lék með Leikfélagi
Reykjavíkur, en því miður dó hann
fyrir aldur fram. Er það vel, að
félagið minnist afmælis síns með
virðulegu verkefni. Þá hefur
Skugga-Svinn að sjálfsögðu verið
sýndur, að þessu sinni í Keflavík.
Tengdapabbi verður á ferðinni í
Hafnarfirði á þessum vetri undir
öruggri handleiðslu Jóns Aðils.
Af þessu stutta yfirliti — og
er sjálfsagt ekki allt tínt til —
verður ekki annað ráðið, en að
mikill og lofsverður áhugi ríki
hvarvetna fyrir leiklistinni. Eins
sést það, að íslenzku leikritin
eru góðu heilli víðast höfð á odd-
inum. En hér er samt sá ljóður á,
að fátt er um nýjungarnar. Leik-
félögin eiga hér ekki óskipta sök.
Leikritahöfundarnir hafa ekki
lagt sig fram um það að búa
hæfileg verkefni í hendur félag-
anna. Leikrit hafa að vísu komið
fram á síðari árum, en félögin
hefur þá skort áræði til að taka
þau til flutnings og einatt borið
fyrir sig frumbýlingshætti. Út-
lenda léttmetið og gömlu leikritin
margsýndu hefur orðið þrauta-
lendingin. Með nokkuð meiri
dirfsku af hálfu leikfélaganna í
verkefnavalinu, nýju átaki leik-
ritahöfundanna og umfram allt
með útgáfu hentugra leikrita,
þýddra og frumsaminna, verður
leiklistinni hér á landi hvað greið-
ast ruddur vegur til vegs og virð-