Eimreiðin - 01.07.1947, Blaðsíða 40

192
ÍSLAND — EYLAND
eimreipin
Lofsöngur.
Ó, guð vors lands! ó, lands vors guð,
vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!
Úr sólkerfuin hininanna hnýta þér kranz
þínir herskarar, tímanna safn!
Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár
og þúsund ár dagur, ei meir,
eitt eilífðar sináblóm með titrandi tár,
6em tilhiður guð sinn og deyr.
íslands þúsund ár :,: —
eitt eilifðar sináblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Ó, guð! ó, guð, vér föllum fram
og fórnum þér brennandi, brennandi sál
guð faðir, vor drottinn frá kyni til kyns,
vér kvökuin vort liclgasta mál;
vér kvökum og þökkum í þúsund ár,
því þú ert vort cinasta skjól;
vér kvökum og þökkum með titrandi tár,
því þú tilbjóst vort forlaga-hjól.
:,: íslands þúsund ár :,:
voru morgunsins húmköldu, hrynjandi tár,
sem hitna við skinandi sól.
Ó, guð vors Iands! ó, lands vors guð,
vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá;
vér deyjum, cf þú ert ei Ijós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá;
ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi í daganna þraut,
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf
og vor hertogi á þjóðlífsins braut.
:,: íslands þúsund ár :,: —
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á guðsríkis braut.
ísland.
Ó, fögur cr vor fósturjörð
um fríða sumardaga,
er laufin grænu litlca börð,
og lcikur hjörð í liaga;
en dalur lyftir hlárri hrún
mót hlíðum sólar loga,
og glitrar flötur, glóir tún,
og gyllir sunna voga.
Og vegleg jörð vor áa er —
með ísi þakta tinda,
um lieiðrík kvöld að liöfði sér
nær hnýtir gullna linda,
og logagneistum stjörnur stra
um strindi liulið svellum,
en hoppa álfar hjarni á,
svo heyrist duna í fellum.
Þú fósturjörðin fríð og kær,
sem feðra hlúir beinum,
og lífið ungu frjóvi fær
hjá fornum hautasteinum,
ó, hlcssuð vertu, fagra fold
og fjöldinn þinna barna,
á meðan gróa grös í mold
og glóir nolckur stjarna.
Á komandi árum myndi nafnið Eyland syngjast með ættjarð-
arijóðunum inn í fagnandi hugi og hjörtu frjálsrar æsku °r
þjóðarinnar allrar.
Egill Hallgrímsson.