Eimreiðin - 01.07.1947, Qupperneq 53

EIMREIÐIN ÚR safni magnúsar einarssonar
205
Lfóðkveðja.
(Áður óprentuð).
Úr bréfi frá Páli Ólafssyni (skáldinu góða), til Magnúsar Einarssonar,
úrsmiðs á Seyðisfirði, árið 1899.
Hjá þér, kœri Magnús minn,
fnargoft varS eg feginn
lnn að staulast, uppgefinn
eptir heiðarveginn.
Hvergi heiSarveg ég veit
Verri á Austurlandi,
°8 (þér að segja) í þinni sveit,
þú er hann óþolandi.
^ar hef ég vanda veriS í
a& villast milli fjarSa;
þ°r eru klettar, klif og dý,
klúngur, en engin varSa.
í andlitinu út þú ber
allt, sem fagnar manni;
aldrei því á ferS ég fer
framlijá þíniim ranni.
Inni’ hefur þú af öllu nóg,
aflýist þar sálin.
Hannars1 2 * *) glaSan hornasjó
hýsir minnis skálin.
Þú hefur marga stund mér stytt
og stundar yndi gefiS.
En nú er aS skrifa nafniS sitt
neSan undir bréfiS.
Skammdegis-vísur.
(Áður óprentaðar).
Or bréfi frá Þorsteini skáldi Erlingssyni til Magnúsar Einarssonar,
kaupmanns og úrsmiðs á Seyðisfirði (1898?)
hefur, vinur, kærast kvöld
£omið á þessum vetri.
Mér var Aldans) áSur köld,
ebki er kún núna betri.
Ég yrki lítiS, Magnús minn,
þó mig ei skorti nœSi;
en núna kemur enginn inn.
sem óski aS heyra kvœSi.5)
Og meSan röSuls geisla-glóS
hér glepja fjöllin köldu,
þá syngur enginn sólarljóS
á SeySisf jarSaröldu.
sin,
óvergsheiti.
2) K . „
orstemn bjó á Öldunni, en Magnús á Vestdalseyri.
Þorsteinn vissi, að Magnúsi þótti vænt um að heyra hann flytja kvæði
voru þau líka vel flutL