Eimreiðin - 01.07.1947, Qupperneq 69

eimreiðin
STEINKOPF-HJ ÓNIN
221
að taka það of liátíðlega. — En ég er að hugsa um þig. Ég hef
beðið gamlan vin okkar að tala við dómarann. En ég lief ekkert
frétt ennþá“.
«Láttu það eiga sig“, sagði hann. „Hann hlýðir skipunum —
eins og ég varð að gera“. Og eftir nokkra þögn bætti hann við:
«Ég féll hvort sem var þann dag, sem lierinn gafst upp, land
mitt var tekið“.
Eftir þetta varð erfiðara að halda samtalinu áfram. Loks varð
synt, að það gat ekki orðið lengra, og frú Steinkopf stóð upp.
Hún horfði á mann sinn, og augu þeirra mættust. Svo laut liún
°fan að honum og kyssti á enni lians. Gekk síðan hratt íít.
Eftir nokkra daga var Steinkopf hershöfðingi orðinn svo frísk-
11 r’ að lxægt var að flytja liann aftur í fangaklefann. Og þegar
bann gat gengið uppréttur, var ekki eftir neinu að bíða.
^ð kvöldi þess 15. ágúst sagði fangavörðurinn honum, að í
‘fögun morguninn eftir yrði dóminum fullnægt.
Og Steinkopf hershöfðingi var einn þá nótt, eins og liinar.
1 myrkrinu skrifaði liann á blaðsnepil þessi orð:
«hað er hægt að lífláta einn mann, en ekki drepa heila þjóð“.
Elio fangavörður fann þetta blað á gólfinu morguninn eftir
°g geymdi það.
, ^11 í dögun þann 16. ágúst var Steinkopf hersliöfðingi leiddur
j11 br fangelsinu og settur upp á pallinn á vörubifreið, og tveir
ermenn tóku sér stöðu hvor til sinnar liandar honum. Síðan
Var ekið til aftökustaðarins.
En inni í borginni, í kjallararústum gamals heimilis, reis upp
'aiisvefta kona og skreið út um gluggann sinn, út í morgunskím-
Ulla til þess að halda áfram að lifa.