Eimreiðin - 01.04.1953, Síða 18

90
HEIMSÓKN
eimreiðiN
þeim, og það var jafnsnemma, að hún kom út úr kofanum og
venzlafólkið sté upp á stéttina, framan við stafninn.
— Guð blessi ykkur, sagði konan og stóð dolfallin í sömu
sporum. Hún gat ekkert annað sagt, og svo tók hún á móti koss-
um barna sinna og handabandi tengdabarna og barnabarna-
Þetta kom svo óvænt, að hún vissi varla hverjum hún var að
heilsa í það og það skiptið, gleymdi algengustu kurteisisvenjum
og hörfaði svo eins og ósjálfrátt á hæli inn í kofann sinn á undaxi
gestunum, án þess að bjóða þeim formlega til stofu.
En það gerði ekkert til. Þetta var hennar fólk, og það gerði
sig heimakomið. Innan skammrar stundar var það allt komið
inn á pall og allur farangur þess einnig, sem var ekkert smáræði-
Gamla konan lét fallast á kistil aftan við rúmið og reyndi að
gera sér grein fyrir öllu þessu fólki og öllu þessu tilstandi. Það
varð skuggsýnt í litlu baðstofunni á meðan gestaskarinn hring-
snerist á gólfinu utan um föggur sínar.
— Eruð þið þá virkilega komin öll sömul til kerlingarinnar i
Efstakofanum, sagði gamla konan og reyndi að brosa við fólkinu,
en röddin var samt ekki alveg laus við klökkva.
— Já, mamma gamla, svaraði Sigurður prófessor, og studdi
hönd á öxl móður sinnar. —- Við erum reyndar öll komin. Eu
þekkirðu nú allt þetta fólk? Hér er til dæmis kominn Jón, sonur
minn, cand. júris, og hann benti á ungan, fullháan mann, sem
var að kveikja sér í vindli og púaði reyknum beint upp í loftið-
— Og hérna er líka komin Guðbjörg Sveinsdóttir, fimmtíu
árum yngri en þú mamma, sagði Gerður læknisfrú og kynnti
þar dóttur sína, hina föngulegustu blómarós. — Hún hefur nu
stúderað í fjögur ár við Columbíaháskólann.
— Ójá. Þau eru orðin fullorðnar manneskjur, áður en amrna
gamla veit af, blessuð börnin. Og ekkert hefur hún getað gert
fyrir þau, aumingjana. Hefurðu annars nokkuð getað notað af
þvi, sem ég hef verið að reyna að koma upp á hana, Gerða mín?
— 0, þú átt ekki að vera að þessu sífellda prjóni, mamrna-
Það tilheyrir ekki okkar tíma. Vélarnar eiga að gera þetta. Hand-
prjón er bara sport fyrir þá, sem ekkert annað hafa við tímanU
að gera, sagði dóttirin og gaf til kynna með látbragði sínu, að
þetta mál væri eiginlega ekki beint áríðandi umræðuefni.
— 0, ég held þær geri ekki annað þarfara, þessar kerlingar eins