Eimreiðin - 01.04.1953, Qupperneq 29

e,mreibiN
HEIMSÖKN
101
sem gáfuð mér í gærkvöldi, blessuð. Það er bara
1 fínt hjá mér.
he er sa^’ sem hlm segir, Sigurður, sagði frúin, og svipur
nnar mildaðist í bros. — Það er hreint ekki svo óhuggulegt
Fria mni, eftir að teppið er komið og lampinn — og þetta.
Ojá, — onei, svaraði prófessorinn og leit í kringum sig.
n það er kalt hérna á veturna, veit ég.
__ T ' , °
y.g Ja, a veturna, sagði frúin, en það er nú ekki kominn vetur.
getum athugað þetta nánar fyrir veturinn. Þú bara hringir
Pa 1 hana.
læt nú vera hvað hann er kaldur, kofagreyið, andæfði
þetfarn^a’ — verstur er gólfkuldinn, en nú bætir teppið úr því,
}^,^a lndæla teppi. Nei, þið skulið engar áhyggjur hafa vegna
: sagði gamla konan með hægð og leit á þau hjónin til
SKlptis.
Sv skulum bara láta hana ráða, Sigurður, hélt frúin. —
0 'erðum við að fara að koma okkur af stað.
'heja, sagði prófessorinn. Hann sagði ekkert annað. Svo
hann að borðinu, tók þar upp flösku, bar hana upp að glugg-
°g setti hana síðan á munn sér.
^ ^/phlið þið ekki að fara með þetta? spurði móðirin og benti
■fú, það er satt! Glösin úr bezta settinu mínu, sagði frú
nssöH Qg hyrjaði að tína glösin saman í fingur sér af
auðsærri leikni.
þakka ykkur svo voða vel fyrir komuna og allt gott í
garð, tautaði gamla konan og bar handarbakið upp að aug-
Unum.
0, það er nú ekki neitt, svaraði frúin.
h . • ^*U verður að ráða, mamma. En ég hefði nú samt viljað —,
1 prófessorinn, en var tekinn á orðinu.
0g ^að Þýðir ekki að tala meira um þetta. Hún vill ekki fara,
1 getum við neytt hana til eins eða neins, sagði konan hans
8 V’Ui .4 sér fararsnið.
o 'fæja, sagði prófessorinn aftur, tók tvær flöskur af borðinu
3 ggndi þær við gluggann.
g er farin, fullyrti frúin, og samtímis smellti hún snögg-
Jó