Eimreiðin - 01.04.1957, Page 10

82
EIMREIÐIN
Ekki er mér kunnugt, hversu mikla athygli ljóðakver Ólaf-
ar vakti, en það mun samt hafa hlotið vinsamlega dóma, og
fram tekið um það, að kvæðin séu „laus við sntekkleysur,
rímnarugl, öfgar og íburð“. En hvort sem um það var sagt
fleira eða færra, varð höfundurinn kunn víða um land, og
ýmsar stökur úr kverinu urðu landfleygar og hafa lifað á
vörum þjóðarinnar fram til þessa. Eftir þetta lét Ólöf til sín
heyra við og við. Kvæði og stökur birtust í blöðum og tíma-
ritum, meðal annars í Eimreiðinni, og þar kom einnig rit-
gerðin „BernskuheimiUð mitt“ 1906. Nýjar Kvöldvökur
fluttu söguna „Móðir snillingsiris“ 1910, og loks komu aftur
„Nokkur smákvœði“ 1912. Með því kveri hlaut Ólöf almenna
viðurkenningu bókmenntamanna, og vinsældir allra þeirra,
sem meta kunnu vel gerð ljóð.
Það var harla nýstárlegt fyrirtæki af konu fyrir 69 árum að
gefa út Ijóðabók, og til þess þurfti meira en meðaláræði, ekki
sízt þegar þess er gætt, að höfundurinn hafði lítillar mennt-
unar notið og átti hvorki við að styðjast auð, ættgöfgi né
skjaldborg mikils megandi vina. En Ólöf „batt aldrei bagga
sína sömu hnútum og samferðamenn."
ÆVIATRIÐI.
Ólöf Sigurðardóttir fæddist að Sauðadalsá á Vatnsnesi 9.
apríl 1857. Foreldrar hennar voru Magðalena Tómasdóttir
og Sigurður Sigurðsson. Var hann ættaður úr Borgarfirði, og
mun hafa þótt fremur lítið að honum kveða. Magðalena var
hins vegar hinn mesti skörungur til orðs og æðis. Talið hefur
verið síðar, að hún væri rangfeðruð og væri dóttir Sigurðar
Ólafssonar í Katadal, föður ógæfumannsins Friðriks, senr
varð Natan Ketilssyni að bana. En móðir Magðalenu var
systir Þorbjargar, konu Sigurðar í Katadal, og var því sagt,
að launung væri höfð á um hið rétta faðerni. Er Magðalena
af ýmsum ættfræðingum hiklaust kölluð Sigurðardóttir. Ekki
kann ég úr því máli að skera, en því get ég þessa, að mér
þykir fullvíst, að harmsaga Katadalsfólksins hafi orpið skugga
á bernsku og æsku Ólafar og átt meðal annars sinn þátt í,
hve ömurlegt henni þótti ætíð að minnast bernskustöðva
sinna, jafnheitt og hún unni íslenzkum sveitum og íslenzkn