Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1957, Síða 24

Eimreiðin - 01.04.1957, Síða 24
96 EIMREIÐIN vinnu. Árum saman prjónaði hún fingravettlinga og seldi. Valdi hún þá allar þær litbreytingar, sem fást kunna úr ís- lenzkum sauðalitum, og lét litina „elta hvern annan“, eins og hún komst að orði. Og svo var augað glöggt og smekkur- inn næmur, að aldrei kom fyrir stílbrjótur í röndum né lita- vali, og svo liárfínt var unnið, að líkja mátti við köngurlóar- vef. EILÍFÐARMÁLIN. Þess var fyrr getið, að á efri árum Ólafar hefðu eilífðar- málin mjög fyllt hug liennar. Má segja, að hin síðustu ár hafi naumast annað áhugamál komizt þar að, eða að minnsta kosti taldi hún flest annað fánýtt hjá því, að mennirnir fengju öðlazt vissuna um, „að dáinn lifir“, þá vissu, sem hún sjálf hafði öðlazt og veitti henni frið og fullnægju síðustu æviárin. En ekki hafði hún öðlazt þessa vissu án fyrirhafnar. Þar lá að baki áratuga reynsla og leit að því, sem hún taldi sannast og réttast. Hún hafði í vöggugjöf eignazt óvanalega leitarþrá, svo að henni var það beinlínis sársauki að geta ekki skilið þau viðfangsefni, er sóttu á hug hennar. Og jafn- an þegar leyst var úr einni spurningunni, skaut annarri upp. En samfara þessari leitarþrá var mikil efagirni. Rökvís hug- ur hennar varð að reyna allt og sannprófa áður en hún kæm- ist að fastri niðurstöðu. Slík efagirni og rannsóknarhugur er i raun réttri dálítið einkennileg um svo tilfinningaríka konu, en tvímælalaust hefur oft staðið stríð milli hjartans og heilans. En hún var gædd miklu af gáfum vísindamanns- ins, bæði innæi og rökvísi. Ólöf ólst upp við trúarskoðanir og trúrækni gamla tímans. En barnatrúin veitti henni enga fullnægju. Spurningarnar um Alföður og framhaldslíf mannsins tóku snemma að ónáða hug hennar. í „Bernskuheimilinu" segir hún: „Móðir mín sagði mér frá Guði og hans dásemdum, þegar ég var lítið barn. Illa gekk henni þó að svara öllum spurningum, svo að ég var fast ráðin í því að fara til biskupsins, þegar ég væri nógu stór til þess, til að fá hjá honum upplýsingar um ann- að líf og annað það, sem móðir mín var ekki nógu vel heima
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.