Eimreiðin - 01.04.1957, Qupperneq 42

114
EIMREIÐIN
kominn, en hann galt henni kveðjuna með mannúðlegu brosi
eins og öllum öðrum viðtalendum.
Húsbóndinn kom inn til hans, rjátlaði um og skotraði til
hans augum.
„Baðið er hérna frammi," sagði hann, „ef þú vilt þvo þér.
Svo eru þar líka rakáhöld, ef þú vilt...“
Hann vísaði honum fram, áður en hann hafði játazt undir
nokkurn þvott. Reyndar var hann skellóttur í andliti af göml-
um og nýjum óhreinindum. Hendur hans voru blakkar og
giómteknar. Hann strauk framan úr sér og gutlaði af hönd-
um, en bætti svo á sig úr flöskunni og blandaði sér nýjan
drykk úr spíritusglasinu. Honum leið betur, og ljósin voru
ekki eins skerandi björt og áður, þegar hann kom inn.
Það var lítið talað við borðið, meðan hátíðamáltíðarinnar
var neytt. Húsbóndinn reyndi þó að hefja umræður og talaði
óeðlilega hratt. Hann hvarflaði frá einu umræðuefni í annað
og kreisti upp úr sér hlátur. Svo sló í þögn.
Gesturinn neytti lítils. Eftir máltíðina sat hann kyrr nokkra
stund, kvaldi sig til þess að muna, hvar hann væri staddur,
slökkti aldrei bros sitt, en stillti sig um að tala við sjálfan
sig. Utan af götunni heyrðust nú sprengjuhvellir og öskur í
unglingum.
Eftir að Konráði hafði verið vísað á snyrtiherbergið, fór
hann fram með stuttu millibili. Þar var eini griðastaðurinn
á þessu heimili.
„Við erum að hugsa um að skreppa út um tólf leytið,“
sagði húsbóndinn eitt sinn, er Konráð kom inn. „En þú getur
verið hér eins og þú vilt.“
Gesturinn bað þau að hafa engar áhyggjur af sér, en impr-
aði á méð nokkrum ákafa, að réttast mundi fyrir sig að fara
til gamla mannsins úti á kambinum, hann mundi hvort eð
er vonast eftir honum.
„Það gerir þú á morgun," sagði húsbóndinn. „í kvöld og
nótt verður þú hér.“
Konráð þagnaði og virtist taka útgöngubanninu með þolin-
mæði.
Nokkru seinna gekk hann út úr stofunni, og í þetta skipti
læddist hann fram hjá snyrtiherberginu. Hann lokaði hljóð-