Eimreiðin - 01.01.1966, Síða 85

guðríðar þáttur þorbjarnardóttur
73
lands, og mun þar koma frá þér
bæði mikil ætt og góð, og yfir þín-
Unt kynkvíslum skína bjartari
geislar en ég megna að geta slíkt
vandlega séð; enda far þú nú heil
°g vel dóttir."
Þá var sent eftir Þorbirni (föð-
ur Guðríðar. Hann var maður
kristinn.), því að hann vildi eigi
heima vera, meðan slíkt hindur-
vitni var framið.
9- ÞORBJÖRN FER Á VIT
EIRÍKS RAUÐA.
Veðrátta batnaði með vordög-
Uru> sem Þorbjörg völva hafði
sagt. Og er ísa leysti, bjó Þorbjörn
Vífilsson skip sitt og linnti eigi
fyrr en hann kom í Eiríksfjörð við
hröttuhlíð og flutti með sér lík
förunauta allra, er látizt höfðu,
f5 saman. Voru lík skipverja,
allra fimmtán, jörðuð í einni gröf
naer Bröttuhlíð, og var þar reist
hirkja. Þjóðhildur húsfreyja og
frændkona Þorbjarnar var kona
hristin og svo skipverjar allir þeir,
er látizt höfðu, voru skírðir til
hins nýja siðar. Skipshöfn Þor-
hjarnar öll sú, er látizt hafði, 15
manna, var síðan jarðsett að
hröttuhlíð að Þjóðhildarkirkju.
Eiríkur tekur vel við Þorbirni
með blíðu og kvað það vel, er
hann var þar kominn. Var Þor-
hjörn með honum það sumar og
veturinn, en þeir vistuðu háseta
með bændum. En um vorið eftir
gaf Eiríkur Þorbirni land á
Stokkanesi, það er austan Eiríks-
fjarðar og nokkru innar en Bratta-
hlíð, og bjó hann þar síðan fá ár,
Unz hann lézt, og var lík hans
flutt til Bröttuhlíðar og jarðsett
að Þjóðhildarkirkju.
10. FRÁ GUÐRÍÐI ÞORBJARN-
ARDÓTTUR.
Hvað gerðist nú um Guðríði
söguhetju vora, einkadottui Þor-
bjarnar bónda Vífilssonar, þá
ungu glæsikonu og örlagadís?
Sjálfsagt hefur henni kippt í kyn-
ið um einþykkni og stórmennsku
föður síns, því hún virðist fara
sínu fram og ekki hlíta ráðum
hans hér eftir. Ef til vill hefur hún
ekki gleymt Einari frá Þorgeirs-
felli, unnusta sínum, þessum glæsi-
lega unga fardreng, er henm var
meinað að njóta og kostaði flótta
hennar af æskustöðvum og ætt-
landi. Þetta gjörræði föður henn-
ar kostaði líf fósturforeldranna,
Orms og Halldísar, og margra ann-
arra vina og vandamanna, eftii
ægilega hrakninga og hörmungar.
Guðríður tók það til bragðs,
sem engin kona hafði áður gert,
svo sögur fari af; hún ræðst sjálf
í kaupsiglingar á skipi föður síns,
og hleður það til útsiglingar af
grænlenzkum farmi. Stýrimaður
hennar er Þórir Austmaður, er bú
átti á Mæri í Noregi; sá hinn sann
og verið hafði stýrimaður í
óhappaförinni sumarið áður.
Sumar frásagnir telja þau Guðríði
og Þórir Austmann „hjón“, eða að
Guðríður hafi verið „kona“ Þóris,
en fyrir því finnast engin rök eða
líkur, að Guðríður hafi verið hon-
um gefin. Flitt getur verið, að
þessi unga glæsikona hafi gefið
honum „undir fotinn , eins og
sagt er enn í dag, og að sjálfsögðu