Eimreiðin - 01.01.1966, Qupperneq 99

LBlKHÚSSPJALL
87
samur að gagnrýna einn þeirra,
sem um sýninguna rituðu, ærið
taiðlega flutninginn á Hrólfi,
æ®i lcikstjórn og annað í því
sambandi. Ég helcl enn fast við
. skoðun, að fyrsta leikritið, sem
'itað er að samið hafi verið hér á
andi og varðveizt hefur, hafi átt
ýetii meðferð skilið. Sýningin var
11 dæmis „tvískipt" — sumir léku
nutíma farsa eins og gerist og
§engur í félagsheimilum uppi í
s'eit, aðrir reyndu að halda þjóð-
eRti hefð úr „Skugga-Sveini“, áð-
nt en tekið var upp á því að gera
ann að óperettu, og er þetta
c æmi um leikstjórnina. Allt öðru
ttali gegndi um sviðsetningu og
tttning pólska einþáttungsins,
Sein kom mér að minnsta kosti
nJög á óvart sem miskunnarlaus
|’a súrd ádeila á þjóðfélagsbylt-
^n8ai, sem eiga að frelsa lýðinn.
ePpríkið pólska virðist umburð-
11' } ndara við rithöfunda sína en
Clt 1 S°vét . .. raunar kom þekkt-
ti* Ragnrýnandi íslenzkur, nákunn-
Rm austan járntjalds, fram með
Rfeinargóðu skýringu á dóm-
t nu,tt yfir sovézku höfundunum
'enti, að sovézkir valdhafar sýndu
v-irl ^CÍr tækJ11 fithöfunda al-
ega — 0g það væri meira en
yiði um vestræna. Jú — Hitl-
tók þýzka rithöfunda víst líka
'varlega á sinni tíð.
,, <l Jeerðist og Leikfélag Reykja-
..1, Ul tttikið í fang, er það gekk
! lolm við spænska ljóðskáldið og
^ tkfitahöfundinn, Garcia Lorca,
le\ Sýningaf a hinu þróttmikla
^tksviðsverki hans, Hús Bernörðu
U’ t þýðingu Einars Braga,
með Regínu Þórðardóttur í aðal-
hlutverki og undir leikstjórn
Helga Skúlasonar. Það var mikið
átak, sem mjög reyndi á getu allra
helztu kvenleikara, sem félagið
hefur á að skipa. Að vísu er það
álit mitt, að betur hefði mátt til
takast — að leikritið missi talsvert
af reisn sinni á sviðinu í Iðnó. Það
sýndi sig að vísu að aðalhlutverk-
ið var í góðum höndum, en ekki
er ég viss um að leikstjórinn hafi
tekið sitt hlutverk fvllilega rétt-
um tökum. Það fór lítið fvrir liinu
nafntogaða sjiænska stolti og
skaphita í túlkun þessa framand-
lega leiksviðsverks — því meira
fyrir þrefi og þrasi heldur lágkúru-
legra kvenpersóna.
Grámann, ævintýraleikur eftir
hið góðkunna barnabókaskáld,
Stefán Jónsson, er sýnt um þessar
mundir á vegum Leikfélags
Reykjavíkur í hjálendunni að
Tjarnarbæ. Vel gert barnaleikrit
að mörgu leyti, en ekki vankanta-
laust. Þetta er frumraun Stefáns á
þessu sviði og vafalaust á hann
eftir að gera betur, ef hann reynir
öðru sinni. Ég trúi að minnsta
kosti ekki öðru en að gömlu þjóð-
sögurnar okkar og ævintýrin eigi
eftir að reynast þeim höfundum,
sem leggja það fyrir sig að semja
barnaleikrit á næstu áratugum, sú
gullnáma, sem seint verði full-
unnin.
Og nú skulum við til tilbreyt-
ingar bregða okkur út í Kópavog
og athuga Jiar sýningu áhugaleik-
ara á glæpamálalekriti eftir gömlu
konuna Agathe Christie, 10 litlir
negrastrákar. Efist einhver um að