Iðunn - 01.02.1885, Qupperneq 3

Hagnýting náttúrukraftanna.
^ í- *•
I.
t/^erum nú svo, að það væri vandi einhvers manus,
að íleygja níu tíundu hlutum a£ matnum, er
honum væri borinn, enn hirða einungis tíunda part-
inn. Og væri honum gefnir tíu seðilpeningar, þá
brendi hann níu, enn hirti einungis einn þeirra. 8á
maðr mundi eigi talinn með öllum mjalla, og
vandamenn hans mundu reyna að sporna við ráð-
leysu hans eða koma honum í örvitahús.
í fulla öld hafa nú þjóðirnar farið álíka ráðlaus-
lega með einhverja dýrmætustu gjöf náttúrunnar.
j?að eru steinkolin, enn 1 þeim er fólginn sólarhiti
frá frumöldum jarðarinnar; um ómældar aldir hefir
sá forði verið geymdr handa mannkyninu.
jpó að náttúruvísindunum fleygi fram, erum vér
enn í dag eigi komnir svo áleiðis, að vér getum til
nokkurrar hlítar náð úr kolapundi, t. d., því hita-
tnegni, sem í því er fólgið, eða krafti þess. Vér
fleytum að eins hjómið ofan af kostinum, sem er í
þessum »svörtu gimsteinum«. Oss fer, segir Sir
William Armstrong1, líkt og manninum, sem vildi
láta hella út allri nytinni úr fénu, þá er hann hafði
fengið úr henni fáein pund af smjöri.
i) Iúcegr enslíi' raannvirkjameistari og hugvitsmaðr, fœddr
*8lo. Hefir fundið stórskotabyssur þær, er við hann eru kendar,
°g fieiri nýsmíðar.
Iðunn. II. S