Iðunn - 01.02.1885, Qupperneq 36

98 Sögukorn frá Svartfjallalandi.
rammir að afii og fráir á fæti, og óbilugir í hverri
mannraun. feir eru grimmir og hefnigjarnir, ráð-
kænir og herskáir mjög, en jafnframt drenglyndir
og fastlyndir, og unna mjög frelsi sínu og fósturjörð.
Jpeir eru fastheldnir við fornar venjur og lifa óbrotnu
lífi, með sparneytni og reglusemi hversdagslega. —
Konur eru nokkuð ófrjálsar þar í landi, sem títt er
með lítt menntuðum þjóðum, einkum þeim er búa
við hernað og hirðingjalíf. þær fylgja mönnum
sínum í hernað og bera þreklega allar þrautir.
þ>ær eru fríðar sínum og gervilegar, en optastnær
hálf-raunalegar á svip, og mun það stafa af lang-
vinnu ófrelsi.
Ymsir af lesöndum mínum — segir sá er ritað
hefir sögukorn þetta — hafa ef til vill sjeð einhvern
tíma Svartfelling. En ætli nokkur þéirra hafi nokk-
urn tíma á æfinni litið augum svartfellska konu,
kvennmann af þessu kyni, sem allur heimur rómar
fyrir hreysti og þrek ?
Mig hafði lengi langað til að sjá sVartfellska kouu.
Jeg hafði heyrt mikið sagt af fögurð þeirra, þolgæði
og hreysti. þær stóðu mjer fyrir hugskotssjónum
frá því jeg var barn, í skáldlegum hetjuhjúp barn-
legrar ímyndunar. Loks varð jeg svo lúnsamur, að
ósk mín rættist ; eu það var því miður ekki fyr en
löngu eptir að æska mín var undir lok liðin. |>að cr
auðvitað mál, að raunin varð ekki út af eins glæsi-
leg og ímyndunin hafði verið. Og þó var hún tölu-
vert skáldleg.
Til þess að géta gert sjer hugmynd um syart-
fellskar konur, þarf maður að linfa sjeð mynd þa
eptir hinn fræga málara Jaroslaw Tschormack, cl'