Iðunn - 01.02.1885, Qupperneq 51

Sögukorn frá Svartfjallalandi.
113
voru að hvíla sig. Bóndi gekk fram hjá þeim og leit
ekki við þeim. Gúitza þorði ekki nema að bjóða
þeim góðan daginn í hálfum hljóðum um leið og
hann gekk fram lijá. jþegar þeir fjelagar höfðu enn
gengið góða stund, sáu þeir tollbúð Austurríkismanna,
i’jett við kaupstaðinn. Bóndi galt tollinn af varn-
ingi sínum. Síðan seldu þeir þar af hendi vopn sín
°g fengu þá leyfi til að halda áfram inn í staðinn.
f>egar þar var komið, var tekið til að selja það sem
íjenazt hafðií ránsförinni á hendur Tyrkjanum. Var
því öllu varið í peninga. Bóndi verzlaði í búðunum;
Þær mæðgur eltu hann sem væri það skuggi hans.
Körfurnar ljettust meir og meir og tæmdust að lok-
En síðan var tekið til að fylla þær aptur jafu
harðan. Voru þær mæðgúr allt af í hælunum á
^énda. Haun keypti alstaðar eitthvað, í hverri búð :
tu’ennivín, skófatnað, íveruföt o. s. frv. Um kvöld-
var farið inn í veitingahús, og vissi Gúitza þá
ekki, hvað varð af þeim mæðgum. þeir fjelagar
8úæddu þar góðan kvöldverð og óspart úti látinn, og
ðrukku fast; sváfu síðan af nóttina og hjeldu heim-
^eiðis að morgni. Skammt frá bænum ganga þeir
Kam á þær mæðgur, rjett fyrir neðan fjallið, sem
^ykur um flóann við Cattaro, er allir annála fyrir
íegurð.
"Nú verð jeg að fara að hugsa til ferðar heim til
ölíu, til Valovó« segir G úitza við föruuaut sinn
leiðinni. #Svo er það. Góða ferð og guð veri
^eð þjor !« svarar bóndi. »En jog fer ekki cinsamall«
®egir hinn. »Með hverjum ferðu þá ?« »Jeg hefi
llana dóttur þína með mjer«. Bóndi kumrar við og
íðuun. II. 8