Iðunn - 01.02.1885, Síða 54

116
Sögukorn frá Svartfjallalandi.
að sýna henni fram á, að Svartfjallaland og Serbía
væri nágrannalönd og þjóðirnar bræðraþjóðir, er
mæltu á eina tungu, hefðu sömu trúarbrögð, bin
sömu fjöll o. s. frv. »Nei!« sagði liúu ; »jeg sný ekki
aptur austur í Yalevó ; og ef á að draga mig þangað
nauðuga, þá sálga jeg drengnum mínum fyrst og svo
sjálfri mjer á eptir«. Hún sagði þetta svo einarð-
lega og þó ofur-stillilega og með svo mikilli staðfestu,
að það var auðsjeð, að henni var full alvara og ekki
að aka úr því.
Hvað ábti hann þá að gera, vesalingsmaðurinn ?
Úr því hin svartfellska kona vildi með engu móti
verða serbnesk, var hinnm serbneska manni hennar
eigi annar vænni en að gjörast Svartfellingur.
(þýtt að mestu úr „For E.omantik og Historie, 1883“).
B. J.
Gyðingurinn í Rúdnía.
Eptir

í\þV’»ið höfðum svo hraða ferð yfir Pólland sem okk-
4Mf» ur var auðið. Við vorum í erindagjörðum, sem
mikið lá á, og mundutn reyndar ekki liafa tafið þar