Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Blaðsíða 61
Síldarútvegsnefnd geti orðið bótaskyldt gagnvart erlend-
um kaupendum og telur stefnandi eðlilegt, að aðstaða salt-
anda sé sú sama og kaupandi hafi samkvæmt 3. gr. um
bótakröfu á hendur Síldarútvegsnefnd.
Til vara var þeirri málsástæðu teflt fram, að Síldarút-
vegsnefnd bafi orðið á bótaskyld mistök við gerð sildar-
söltunarsamningsins við hina erlendu kaupendur. Þannig
sé hinum erlenda kaupanda rétt samkvæmt síldarsöltun-
arsamningnmn að velja allt það hráefni, sem verka skyldi
fyrir hann, og kveða á um magn, salt og sykur til síldar-
verkunarinnar. Hinn erlendi kaupandi geti neitað viðtöku
síldarinnar, ef þessum fyrirmælum sé ekki framfylgt. Þrátt
fyrir þetta gæti hinn erlendi kaupandi fellt síldina nær
ótakmarkað samkvæmt 8. gr. samningsins við hina síð-
ari skoðun, og einnig í öðrum tilvikum. Nái engri átt,
að Síldarútvegsnefnd geti samið þannig við erlenda kaup-
endur án bótaskyldu.
Loks taldi stefnandi, að Síldarútvegsnefnd hafi sýnt af
sér skaðabótaskyld aðgerðarleysi við að halda uppi þeim
rétti, sem stefnandi hafi átt á hendur hinum sænska kaup-
anda. Þannig liafi Síldarútvegsnefnd látið dragast úr
hömlu að meta síldina og hefja málssókn á hendur hinum
erlenda kaupanda.
Stefndi liélt því fram, að Síldarútvegsnefnd væri aðeins
milligöngumaður, en keypti enga síld. Með lögum og reglu-
gerðum væri Síldarútvegsnefnd hins vegar einkaútflytj-
andi á saltaðri síld og falið að gera sölusamninga á salt-
aðri síld við erlenda kaupendur fyrir hönd allra íslenzkra
síldarsaltenda. Söltunarsamningur sé gerður við erlenda
kaupendur, en hinn erlendi kaupandi velji sér söltunarstöð
til þess að salta upp í samninginn og tilkynni ákvörðun
sína þar að lútandi til Síldarútvegsnefndar. Sildarútvegs-
nefnd tilkynni söltunarstöðinni síðan ákvörðun liins er-
lenda kaupanda. Síldarútvegsnefnd kaupi því ekki síld á
síldarsöltunarstöðvum, heldur komi aðeins fram sem milli-
göngumaður um síldarsölu til erlendra kaupenda og salt-
Tímnrit lögfræðinga
95