Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Blaðsíða 63
eins, að „skemmdir komi upp á geymslutímanum eða
gæðum hrakað t. d. vegna þráa, súrleika, þykks pækils
eða vegna þess að fyrirmæli kaupanda hafi verið snið-
gengin“.
Ljóst þótti, að samningsákvæði þetta gerði ki’öfur til
saltanda um val síldar í tiltekna verkun og meðferð henn-
ar. Upplýst var í málinu, að Sildarútvegsnefnd hefði nú
hreytt þessu samningsákvæði í sildarsöltunarsamningum
til hagsbóta fyrir sildarsöltunarstöðvarnar. Ljóst var, að
hið umrædda samningsákvæði var ekki hagstætt fyrir síld-
arsaltanda, en þrátt fyrir það þótti varhugavert að full-
yrða að síldarútvegsnefnd hefðu orðið á bótaskyld mistök
við gerð saltsildarsamningsins við hinn erlenda kaupanda
eða við framkvæmd samningsins að öðru leyti.
Loks var tekið fram, að stefnandi hefði enn ekki berum
orðum eða á annan hátt farið þess á leit við stefnda, að
dómsmál yrði höfðað á hendur hinum erlenda kaupanda
út af umræddri síld og ekki hefði hann heldur boðizt til að
taka á sig kostnað þann, sem af slíkum málaferlum leiddi.
Af þessum sökum þótti bótagrundvöllur á hendur stefnda
eigi verða reistur á því, að um ólögmæta synjun Síldar-
útvegsnefndar hafi verið að ræða til höfðunar shks máls.
Sjó- og verzlunardómur 13. febrúar 1970.
Verzlunarkaup.
2. júní 1969 höfðaði fyrirtækið R i Englandi mál gegn
íslenzka lieildsölufyrirtækinu S til greiðslu £ 69-10-0 með
1% vöxtum á mánuði frá 1. júh 1968 til greiðsludags og
málskostnaðar að skaðlausu, en stefndi krafðist sýknu og
málskostnaðar. Firmað F í Reykjavík hafði söluumboð
fyrir stefnanda. Þann 13. maí 1968 undirritaði stefndi
pöntun hjá firmanu F á vörum frá stefnanda, þar á meðal
á kjólum. Greindi aðila málsins aðallega á um það, hversu
marga kjóla stefndi hafi pantað umrætt sinn.
Eigandi firmans F bar fyrir dómi, að fyrirtæki hans hafi
haft sýnishorn af umræddum kjólum á þeim tíma, sem
Tímarit lögfræðinga
97