Tímarit lögfræðinga - 01.07.1973, Side 45

Jóhanni Krlstjánssynl, Sófusl V. K. Jóhanns-
syni og þrotabúi Vátrygglngarfélagsins h/f,
sem höfðaS var I janúar 1970, var dæmt, a8
stefndl, Sófus, ökumaSur bifreiBar og sonur
stefnda, Jóhanns, eiganda bifreiðarinnar, ættl
sök á árekstri, sbr. 1. mgr. 48. gr. I. nr.
40/1968 og 3. mgr. 46. gr. sömu laga. Voru
stefndu In solidum dæmdir fébótaábyrglr á
tjóni af völdum árekstursins, en bifreiðin var
skylduvátryggð hjá Vátryggingarfélaglnu h/f.
Auk bóta vegna viðgerðarkostnaðar krafðist
stefnandi dagpeninga vegna afnotamissis af
bifreiðinni meðan viðgerð stóð yfir, þ. e. frá
9. desember 1969 til 20. s. m., kr. 600,00
fyrir hvern dag, eða samtals kr. 6.600,00.
Kvaðst stefnandi hafa'notað blfreið slna öðr-
um þræði I þágu atvlnnuveitanda sins og
fengið greiðslu fyrir þá notkun. Lagði hann
fram Ijósrit af skýrslum slnum um þetta efni
til skattyfirvalda. Samkvæmt þeim var bif-
relðasfýrkur hans árið 1968 kr. 51.008,00,
árið 1969 kr. 51.455,00 og árið 1970 kr.
46.506,00. Stefndu andmæltu þessum kröfu-
lið sem allt of háum. I niðurstöðu dómsins
sagði um þetta atriði orðrétt: „Bætur tll
handa stefnanda fyrlr afnotamissi bifreiðar-
innar ákveðast kr. 400,00 fyrir dag hvern."
Dómur bæjarþings Reykjavíkur 30. marz 1971
Dómarl: Magnús Thoroddsen
Lðgmenn: Jón Oddsson f. h. stefnanda
og f. h. stefndu voru Sigurður Helgason og
Jónas A. Aðalsteinsson.
VERKBEIÐNI —
HLUTSKEYTINGARSJÓNARMIÐ
Fyrirtækið Raflagnir og Vindingar, Reykja-
vik, höfðaði mál gegn Helgu Friðfinnsdóttur,
Hafnarfirði, út af kostnaði við raflögn I Ibúð
að Hraunbæ 86, Reykjavlk. Nótur út af hinu
umdeilda vinnuframlagi eru dagsettar I aprll
1967. Helga var eigandi Ibúðarinnar, en með
kaupsamningl, dags. 27. október 1966, hafði
hún selt hana Ragnari Friðrikssyni. Þegar
stefnandl innti af höndum umrætt verk, var
enginn fluttur i Ibúðina. I samningum Helgu
og Ragnars Friðrikssonar um Ibúðina var
óljóst, hvort þeirra áttl að bera kostnað af
hinu umdeilda verki stefnanda. Stefnda og
eiginmaður hennar, Hreinn Garðarsson, neit-
uðu þvi alfarið að hafa beðið um það verk,
sem stefnandi krafðist grelðslu á. Umræddur
Ragnar Friðriksson neitaði einnig að hafa
beðið sjálfur um umrætt verk.
Málssóknina reisti stefnandl á þvi, að
sannað værl i málinu, að Hrelnn Garðarsson
hefði beðið um umrætt verk f umboði stefndu.
Stefnda væri þvi greiðsluskyld. Visaðl hann
I nokkra vitnaframburði þvl til stuðnings.
Ennfremur hélt hann þvl fram, að stefnda
mundl hagnast, ef fjárhelmtan félii niður,
en það veittl likur fyrir þvi, að hún hefðí
beðið um verkið.
Stefnda taldi ósannað, að hún eða um-
boðsmaður hennar hefði beðið um umrætt
vérk, en stefnandi hefði hér sönnunarbyrð-
Ina. Hún benti á, að Ibúðin hefði verið af-
hent Ragnari samkvæmt afsali 1. mal 1967,
og hún neitaði þvl, að hún myndi hagnast,
ef fjárheimta samkvæmt stefnukröfunn! félli
niður.
[ forsendum dómsins segir: „Stefnandi hef-
ur sönnunarbyrðina fyrir þeirri staðhæfingu,
a® Hreinn Garðarsson hafi beðið um hlð
umdeilda verk I umboði stefndu. Bendir
sumt til þess, að svo gæti verið I raun, en
gegn andmælum stefndu þykir það ekki
sannað. Ragnar Friðriksson hafðl með kaup-
samningi fest kaup á umræddri Ibúð, þá er
hið umdeilda verk var unnið. Með hliðsjón
af þvi og öðrum atvikum máls þessa, þykir
stefnandi heldur ekki hafa sýnt fram á önnur
lagarök, sem skotlð gætu stoðum undir kröfu
hans I máii þessu." Samkvæmt þvl var
stefnda sýknuð.
Dómur bæjarþings Reykjavíkur 16. febr. 1971
Dómari: Stefán M. Stefánsson
Lögmenn: Erlingur Bertelsen f. h. stefnanda
og f. h. stefnda, Slgurður Sigurðsson.
VERKSAMNINGUR — ENDURKRAFA
Eigendur hússins nr. 40 við Miklubraut
höfðuðu mál til endurgreiðslu gegn Alberti
Sigurðssyni. Málavextir voru þeir, að I júnl-
mánuði 1969 tók Albert, sem var ófaglærður,
að sér ýmsar lagfæringar við húsið, m. a.
að steypa I kringum og laga rennur hússins,
laga handrið á tröppum, slá upp og steypa
og ganga frá neðstu útidyratröppu og steypa
plan undir öskutunnur og fleira smávegis.
Stefnendur höfðu greitt stefnda kr. 11.500,00
upp I verkið á meðan á þvl stóð. Þá risu úfar
með aðilum bæði um endurgjald fyrir verkið
og frágang þess. Lauk þeim deilum svo, að
stefndi hættl við verkið án þess að Ijúka þvl
að öllu leyti. Stefnendur fengu dómkvadda
matsmenn til þess að meta það verk, sem
stefndi hefði þegar unnið. i matsgerðinni
sagði m. a.: „öll vinna, sem þarna hefur
verið framkvæmd, er unnin af fullkomnu
kunnáttuleysi og I öllu ófrágengin og þvf
ekki meira virði en aukakostnaður við að
setja upp handrlðið að nýju, sem að okkar
dóml hefur verið tekið niður að óþörfu. Ber
þvl Albert Sigurðssyni engin greiðsla fyrir
vinnu og efni vlð húsið Miklubraut 40."
Með stoð I þessari matsgerð höfðuðu stefn-
endur mál fyrir bæjarþingi og kröfðust þess,
að stefndi yrði dæmdur til að endurgreiða
þær kr. 11.500,00, sem stefndi hafði þegar
fengið greiddar upp I verkið, og fyrr er
43