Tímarit lögfræðinga - 01.07.1973, Blaðsíða 16

Helgi V. Jónsson, borgarendurskoðandi:
RÉTTARFAR í SKATTAMÁLUM
Þar sem orðið skattur er ákaflega víðtækt orð og nær til flestra
tekjustofna hins opinbera, væri of langt gengið að ætla sér að lýsa
í erindi þessu þeim reglum, sem gilda um meðferð hvers konar skatta-
mála, enda ekki til þess ætlazt. Ég mun því takmarka mig við lögin
um tekjuskatt og eignarskatt nr. 68/1971 með áorðnum breytingum
skv. lögum nr. 7/1972 og lögin um tekjustofna sveitarfélaga nr. 8/1972.
Þeir skattar, sem teknir verða til meðferðar, eru því tekjuskattur, eign-
arskattur, útsvör, aðstöðugjald og fasteignaskattur.
Greina verður milli meðferðar skattamála hjá skattayfirvöldum og
dómstólum. Ákvörðun skattayfirvalda í skattamáli er stjórnsýslu-
ákvörðun og verður því að hlíta þeim sérstöku reglum, sem þar um
gilda. Verður meðferð skattayfirvalda á skattamálum fyrst og fremst
gerð skil í erindi þessu og einkum fjallað um tekju- og eignarskatt.
Álagning skattstjóra.
Varðandi alla framantalda skatta, að undanskildum fasteignaskatti,
gildir sú aðalregla, að skattayfirvöld skuli leggja skattframtöl skatt-
greiðenda til grundvallar álagningu skatta þessara. Samkvæmt 37. gr.
laga nr. 68/1971* skal skattstjóri þó leiðrétta auglj ósar reikningsskekkj-
ur í framtali, svo og einstaka liði, ef þeir eru í ósamræmi við gildandi
lög og fyrirmæli. Þessar breytingar má skattstjóri gera án þess að gera
skattþegni viðvart. 1 þessu felst, að skattstjóri má leiðrétta samlagn-
ingu framtals, hvort sem það hefur í för með sér hækkun eða lækkun
á hreinum tekjum eða eignum, og skattstjóri getur strikað út gjöld
eða frádráttarliði, sem skattþegn hefur fært til frádráttar á skatt-
skýrslu sinni. Sem dæmi má nefna, ef skattþegn hefur fært til frá-
dráttar tekjuskatt, greidda húsaleigu o. s. frv. Enn fremur er skatt-
* Með 7. gr. laga nr. 60/1973 er orðalagi þessa ákvæðis breytt, en það breytir engu,
sem máli skiptir í greininni.
14