Tímarit lögfræðinga - 01.07.1973, Qupperneq 59

miða fullframningarstigið við það tímamark, svo sem áður var getið.
Skv. íslenzku lögunum er það ekki refsileysisástæða, ef skattþegn vill
af sjálfsdáðum, eftir að brot er fullframið, leiðrétta framtal sitt. Þess
háttar heimild fyrirfinnst í lögum annarra landa.43) Verður að láta
sitja við refsilækkunar- og refsibrottfallsheimildir 74. gr. alm. hgl.
3) Hlutdeild.
í 3. og 4. mgr. 48. gr. eru ákvæði um hlutdeild. 1 3. mgr. er hverjum
þeim gerð sekt, sem af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi gefur
skattyfirvöldum rangar eða villandi upplýsingar um atriði, sem varða
skattframtöl annarra aðila, eða gegnir ekki skyldu sinni skv. 36. gr. 1
4. mgr. er hverjum þeim gerð sekt, sem í atvinnuskyni aðstoðar við
ranga eða villandi skýrslugjöf til skattyfirvalda. Hvorugt ákvæðið
tekur til aðstoðar við gerð rangrar framtalsskýrslu, ef það er ekki í
atvinnuskyni gert. Er vafasamt, að til þess sé ætlazt, að beita megi al-
menna hlutdeildarákvæðinu í 22. gr. alm. hgl. með lögjöfnun. Ákvæði
3. og 4. mgr. eru um flest sjálfstæð, hafa tilteknar verknaðarlýsingar,
sem fela ekki í sér hvers konar hlutdeild í brotum skv. 1. mgr. Þau
hafa sérreglu um ákvörðun sekta (allt að helmingur þeirrar fjárhæðar,
er undan skyldi draga). Beita má varðhaldi skv. 5. mgr. Ákvæði 2.
og 3. mgr. 22. gr. alm. hgl. eiga ekki við. I 4. mgr. 48. gr. er sennilega
gert ráð fyrir ásetningi sem refsiskilyrði, en slík takmörkun hefði
þurft að koma fram. Orðin „í atvinnuskyni" eiga einkum við endur-
skoðendur, lögmenn og aðra bókhaldsráðgjafa. Aðstoðin getur verið
aðalatvinna eða aukastarf, um lengri eða skemmri tíma.
TILVITNANIR
1 Þar sem vitnað verður til lagagreina, án þess að getið sé laganna, er átt við lög
nr. 68/1971, um tekjuskatt og eignarskatt.
2 Vakin er athygli á orðalagsmun. Skv. þessu ákvæði hefur skattstjóri heimild til
að gera aðila söluskatt, en skv. 38. gr. laga 68/1971 skal skattþegn greiða eftir á,
sbr. þó 2. mgr. 52. gr.
3 Sbr. J. Hartvig Jacobsen, Skatteretten, bls. 364.
4 Jþrgen Smith, Skatteunddragelser, efterbetaling og straf, bls. 43.
5 Hér er rétt að minna á samábyrgð hjóna skv. 3. gr. Félög og fyrirtæki bera ein-
dregna skattgreiðsluskyldu skv. 5. gr. án tillits til saknæms atferlis starfsmanna
þeirra. Þessir starfsmenn geta hins vegar sætt sjálfstæðri refsiábyrgð skv. 48. gr.
Sjá einnig Jþrgen Smith, Skatteunddragelser, bls. 43—44.
6 Vegna lokaákvæðis 1. mgr. 21. gr. virðist skyldan haldast, nema skattaðili færi
gildar ástæður sér til afsökunar. Vafasamt er, að af þessu megi draga þá ályktun,
að skylt geti orðið skv. 2. mgr. greinarinnar að gera aðila söluskatt eftir á.
57