Tímarit lögfræðinga - 01.07.1973, Blaðsíða 25

þar segir: „TJtsvarsálagning á stefnanda, Sigurð Þórðarson, árið 1961
skal vera ógild og er lagt fyrir stefnda, hreppsnefnd Nauteyrarhrepps,
að umreikna útsvarið þannig, að niðurskurðarbætur stefnanda kr.
112.000.00, verði dregnar frá framtalsskyldum tekjum.'" Til viðbótar
þessum dómum má nefna Hrd. XXIII bls. 391, XXV bls. 85, XXXI bls.
257 og 364, XVII bls. 127, I bls. 319, V bls. 41 og 485, XV bls. 347.
Orðalag greinarinnar um, að úrskurðir ríkisskattanefndar séu fulln-
aðarúrskurðir, þýða einnig, að úrskurði hennar verður ekki skotið til
fjármálaráðherra sem æðra stjórnvalds.
Þó að úrskurðir ríkisskattanefndar séu taldir fullnaðarúrskurðir,
geta þeir aðeins verið bindandi um þau atriði, sem úrskurðurinn fjall-
ar um. Komi fram nýjar upplýsingar síðar, t. d. að skattþegn hafi gerzt
sekur um skattsvik, geta skattayfirvöld tekið mál hans upp, þó að
ríkisskattanefnd hafi áður úrskurðað um skatta hans.
Skattbeiðnir
Þó að skattþegn hafi ekki kært, eða hafi hann kært of seint og kæru
hans hafi því verið vísað frá, getur hann sótt um lækkun tekjuskatts,
þegar svo stendur á, sem í 52. gr. segir. Heimild þessi nær til skatt-
stjóra, en einnig hefur ríkisskattstjóri tekið upp mál skv. þessari
grein með heimild í 4. mgr. 42. gr. og lagt fyrir ríkisskattanefnd til
ákvörðunar.
Með 15. gr. laga nr. 7/1972 um breytingar á 41. gr. laga nr. 68/1971
eru mál, sem ríkisskattstjóri óskar að taka upp, ekki lengur lögð fyrir
ríkisskattanefnd, og verður því spurningin sú, hvort ríkisskattstjóri
geti sjálfur veitt meiri ívilnun en skattstjóri hefur áður veitt.
Ég tel, með hliðsjón af 2. mgr. 52. gr., að hann geti það ekki en skv.
því ákvæði skal ríkisskattstjóri fylgjast sérstaklega með lækkunum
skv. þessari grein og sjá til þess, að samræmis sé gætt. Væri ríkisskatt-
stjóra heimilt að ívilna skv. 52. gr., er hann því orðinn eftirlitsmaður
með sjálfum sér, og væri það óeðlilegt.
Þá vaknar sú spurning, hvort ríkisskattstjóri geti ógilt ívilnun, sem
skattstjóri hefur veitt. Virðist það vafasamt, jafnvel þó að nýjar upp-
lýsingar komi fram. Ekki verður mati skattstjóra á ívilnun heldur
skotið til dómstóla.
Upptaka skatts
í 38. gr. er gert ráð fyrir að álagning geti verið tekin upp til hækk-
unar, og skv. 4. mgr. 42. gr., eins og henni var breytt með 16. gr. laga
7/1972, getur ríkisskattstjóri tekið upp mál til hækkunar, en jafn-
23