Tímarit lögfræðinga - 01.07.1973, Blaðsíða 29

þessu tilviki getur því kæra frestað innheimtu, en þó aðeins á kæru-
stigi skattstjóra.
Önnur lög
1 lögum um önnur gjöld eða skatta, sem skattstjóri leggur á, gilda
yfirleitt svipuð ákvæði um kærumeðferð og í lögunum um tekjuskatt
og eignarskatt, eða vísað er til þeirra. Gefst ekki tími til að rekja þau
ákvæði nánar. En í þessu sambandi skal bent á bollaleggingar héraðs-
dómara í Hrd. XXXVII bls. 537 um, hvort unnt sé að beita ákvæðum
laga um tekjuskatt og eignarskatt um önnur gjöld, sem byggð eru
á framtölum, ef ákvæði vantar í lög, sem um þau gjöld gilda.
Þá skal nefnt, að ákvæði laga um tekjustofna sveitarfélaga nr. 8/1972
eru afar ófullkomin um þetta efni. Er eina ákvæðið að finna í 33. gr.,
sem kveður á um kærurétt sveitarstjórnar, auk almenns ákvæðis í 24.
gr. um, að ákvæði V—VIII kafla laga nr. 68/1971 skuli gilda um út-
svör eftir því sem við á. I 23. gr. reglugerðar nr. 118/1972 er þó bætt úr
þessu. Hins vegar eru engin ákvæði í lögunum um, hvernig kæra skuli
aðstöðugjöld, og virðist það hafa gleymzt við setningu laganna.
Þá vantar einnig ákvæði um hvernig fara skuli með kærur út af
álagningu fasteignaskatts skv. II. kafla laga nr. 8/1972, nema að því
er varðar gjaldskyldu og gjaldstofn, en skv. 4. gr. laganna sker yfir-
fasteignamatsnefnd úr þeim ágreiningi. Væntanlega mætti skjóta úr-
skurði hennar til fjármálaráðherra. Þá er tekið fram í lögunum, að
úrskurðum nefndarinnar megi skjóta til dómstóla. I framkvæmd munu
sveitarstjórnir hafa úrskurðað kærur út af röngum útreikningi fast-
eignaskatts sjálfar, án nokkurs sérstaks kærufrests.
Meðferð dómstóla
Mál berast dómstólunum ýmist þannig, að krafizt er lögtaks fyrir
álögðum ógreiddum gjöldum skv. 1. gr. laga nr. 29/1885, og fer málið þá
fyrir fógetarétt, eða að skattþegn leitar réttar síns fyrir hinum almennu
dómstólum til endurgreiðslu á ofgreiddum sköttum.
Eins og áður er tekið fram, skera dómstólar úr, hvort skattyfirvöld
hafi ákveðið skattstofn innan marka laga og hvort viðkomandi skatt-
þegn sé skattskyldur.
Ef ágreiningur er um skattstofn, verður því dómarinn að fá öll gögn
um, hvernig hann er ákvarðaður af skattayfirvöldum. I þessu sambandi
skal bent á Hrd. XXXV bls. 122, en í því máli kom fram, að ríkisskatta-
nefnd hafði tekið upp álagningu stóreignaskatts með hliðsjón af dómi,
sem gengið hafði í Hæstarétti. Úrskurður fógeta, sem heimilaði lögtak,
27