Tímarit lögfræðinga - 01.12.1975, Blaðsíða 38

vera skrifleg — auk þess sem tilskilið er, að fram komi, hver sú
ákvörðun sé, er kærandi vilji fá breytt. Aðrar kröfur um form kæru
eru ekki gerðar í FL.
Kæra á að hafa borist æðri stjórnsýsluhafa innan þriggja vikna
frá þeim degi, er efni ákvörðunar var birt þeim, sem hlut á — eða
eiga — að máli, sbr. 12. gr. 2. mgr. Kærufrestur reiknast því ekki frá
þeim degi, er kærandi fékk í raun og veru vitneskju um ákvörðun,
heldur frá birtingardegi. Stjórnarathöfn á sérstaklega að tilkynna
þeim, sem í hlut á. Stjórnvaldsfyrirmæli skal aftur á móti að jafnaði
auglýsa opinberlega, og er upphaf kærufrests miðað við síðustu birt-
ingu slíkrar auglýsingar, hafi hún birst oftar en einu sinni.
Kæru, sem ekki berst fyrir lok kærufrests, verður almennt ekki
sinnt, sbr. 12. gr. 3. mgr. Það gæti komið fyrir, að kæra bærist í tæka
tíð, en öðru stjórnvaldi eða stjórnsýsludómstól en þeim rétta. Færi
svo, yrði kæran því aðeins tekin til greina, að hún bærist því stjórn-
valdi, er tekið hefði hina kærðu ákvörðun, sbr. 12. gr. 3. mgr. i.f.
1 sænskum lögum er ekki að finna einhlítt svar við þeirri spurningu,
hvort kæra hafi það í för með sér, að stjórnvaldsákvörðun komi ekki
til framkvæmda að sinni. Og sama virðist vera uppi á teningnum í
ólögákveðnum tilvikum. Af því verður dregin sú ályktun, að vissar
ákvarðanir stjórnvalda komi til framkvæmda, þótt þær hafi verið kærð-
ar. Slíkt gæti hins vegar valdið kæranda tjóni, sem erfitt eða ógerlegt
væri að bæta, yrði ákvörðuninni breytt eða hún felld niður. Til að
forða svo afdrifaríkum afleiðingum ákvörðunar, sem e. t. v. er á veik-
um grunni reist, er því stjórnvaldi, sem fjallar um kæru, veitt heimild
til að fresta því, að hin kærða ákvörðun komi til framkvæmda, uns
gengið hefur verið úr skugga um réttmæti hennar, sbr. 13. gr.
2.3. Sérstök ákvæði.
2.3.1. I Svíþjóð er sú regla í heiðri höfð, að málsaðila sé að jafnaði
gefinn kostur á að gæta í hvívetna hagsmuna sinna við meðferð máls
hjá stjórnvaldi. Forsenda þess er, að hann viti um hvað mál hans snýst,
fái aðgang að gögnum þess og tækifæri til að tjá sig um málsefni, áður
en ákvörðun er tekin. 14. gr. FL fjallar þannig um rétt aðila til að
kynna sér málsgögn og 15. gr. laganna um skyldu stjórnvalds til að
láta hann vita, hvað fram hafi komið í málinu, og gefa honum jafn-
framt tækifæri til að láta í ljós álit á því.
Skv. 14. gr. 1. mgr. getur aðili almennt krafist þess að fá aðgang
að öllum þeim gögnum, er mál hans varða. Ákvæðið er svo víðtækt, að
undir það falla hvers kyns gögn, þ. á m. munnlegar sem skriflegar
176