Tímarit lögfræðinga - 01.09.1981, Blaðsíða 38

þessar í höndum sérstakrar miðstýrðrar stofnunar. Þær eru seldar af
vátryggingafélögum, eins og bifreiðatryggingar almennt. Mikið hefur
verið reynt til þess að koma á samræmdri löggjöf um „no-fault“ vá-
tryggingar í öllum ríkjum Bandaríkjanna. Slík viðleitni hefur ekki
borið árangur, þrátt fyrir samræmt frumvarp til slíkrar löggjafar.42
1 öllum fylkjum („provinces") Kanada tíðkast nú umferðarslysa-
tryggingar, ýmist „no-fault“ vátryggingar eða svipaðar vátrygging-
ar. I flestum fylkjum eru þær lögboðnar. Víða eru almennar skaða-
bótareglur enn í fullu gildi og vátryggingarbætur þá dregnar frá
skaðabótakröfu tjónþola, þ.e. eins konar „add-on“ kerfi. 1 nokkrum
fylkjum eru umferðarslysatryggingarnar reknar af ríkinu, en annars
staðar selja vátryggingafélög þær eins og hverjar aðrar vátrygg-
ingar.43
Bandarískar og kanadískar reglur um „no-fault“ vátryggingu hafa
yfirleitt verið taldar ófullnægjandi af þeim, sem fjallað hafa um þessi
mál í Evrópu. Slíkar vátryggingar hrökkva svo skammt, að þær munu
ekki koma til álita við endurskoðun á bóta- og tryggingareglum hér
á landi. Hins vegar er það sameiginlegt dæmigerðri „no-fault“ vá-
tryggingu og fyrrnefndum umferðarslysatryggingum, sem nú eru lög-
boðnar í Finnlandi, Noregi og Svíþjóð, að þær greiða tjónþola bætur,
án þess að hann þurfi að sýna fram á sök eða önnur skilyrði fyrir
skaðabótaskyldu að lögum.44
1 fleiri löndum hefur mikið starf verið unnið í því skyni að knýja
fram endurbætur á reglum um bætur fyrir umferðarslys. Fjölmargar
tillögur og greinargerðir liggja fyrir, flestar þess efnis að komið verði
á einhvers konar slysatryggingu í stað skaðabótareglna. Árið 1978
lauk hin svokallaða „Pearson-nefnd“ í Englandi fimni ára starfi að
heildarendurskoðun á reglum um skaðabætur utan samninga. Nefnd-
in mælir með ríkisrekinni umferðarslysatryggingu, en leggur til að
skaðabótaréttur haldist og slysatryggingabætur komi til frádráttar
skaðabótakröfum („add-on“ kerfi). Lagt er til að slysatryggingin greiði
bætur eftir reglum bresku atvinnuslysatryggingarinnar og þær verði
því ekki ákveðnar með þeim hætti, sem tíðkast í skaðabótamálum.45
Nefndarálitið gengur ekki eins langt og ýmsar aðrar breskar tillögur.
42 „UMVARA“. The Uniform Motor Vehicle Reparations Act.
43 Sbr. Linden, bls. 529 o. áfr.
44 Sjá til samanburðar Hellner (1976), bls. 232 og Dufwa (1979), bls. 428 og 436.
45 Skýrsla nefndarinnar „Royal Commission on Civil Liability and Compensation
for Personal Injury“ kom út í 3 bindum 1978. Um þann þátt skýrslunnar, sem
lýtur að umferðarslysatryggingu vfsast til ritgerðar eftir Trindade, sjá „Skrá um
rit, sem vitnað er til“.
88