Tímarit lögfræðinga - 01.06.1988, Blaðsíða 36

skilyrðum 51. gr. gjaldþrotalaga fullnægt, enda má benda hér á 60.
gr. 1. 20/1923, sem á við, þótt ekki sé um gjaldþrot gefanda að ræða, og
er svohljóðandi:
„Nú hefir annað hjóna við skiptin gefið eftir nokkuð af sínum
hluta í hjúskapareign sinni eða hins, og geta skuldheimtumenn
þess — sé það eigi alveg vafalaust, að það hafi haft nægilega
fjármuni, þegar úthlutunin fór fram, til þess að fullnægja þá-
verandi skuldheimtumönnum sínum — þá gengið að hinu hjón-
anna að sama skapi sem það hefir fengið fé fram yfir búshluta
sinn.“
Þessi regla er í gildi ennþá eins og 33. gr. laganna, sem ég hef áður
vikið að, og þær mynda eins konar samsvörun við tilgreindar riftunar-
reglur gjaldþrotalaga.
Afar sjaldan virðast koma til kasta íslenskra dómstóla mál til rift-
unar á gjafagerningum. Eftir að riftunarreglurnar urðu að meginstefnu
til hlutlægar með setningu 1. 6/1978, kann þó að verða breyting á þessu.
Þess má þó geta hér, að auk HRD V (1934), bls. 560, sem áður er
vikið að og varðaði riftun á gjafagerningi, sem fram fór með kaup-
mála, gekk dómur í bæjarþingi Kópavogs 20. janúar 1987 í málinu nr.
412/1985 :Þrotabú A gegn B.
Málavextir voru þeir, að hjónin A og B, sem gengið höfðu í hjú-
skap á árinu 1958, slitu samvistum á miðju ári 1983, en um það
leyti keypti A vörulager og rekstur verslunar nokkurrar, sem
hann hóf svo að reka. Hjónin hugðust skilja, en ágreiningur var
með þeim um það, hver skilnaðarkjör ættu að vera. 1 maílok 1984
gera þau með sér samkomulag um skilnaðarkjör. Meginefni þess
samkomulags var, að B fékk í sinn hlut íbúðarhús þeirra hjóna
og innbú allt, auk hehnings í bifreið þeirra á móti manninum. 1 hlut
mannsins kom hins vegar verslunarfyrirtæki það, sem að ofan er
greint, en það var rekið sem einkafirma hans. >
Krafist var gj aldþrotaskipta á búi A með bréfi mótteknu af
skiptaráðanda þann 8. ágúst 1984. Af hálfu kröfuhafa í þrota-
búið var samþykkt á skiptafundi í mars 1985 að krefjast riftunar *
„á nefndum skilnaðarkjarasamningi enda telji þeir sig ekki þurfa
að sæta því, að hlutur þeirra sé rýrður svo mjög skömmu fyrir
gjaldþrot."
Af hálfu stefnanda, þrotabús A, var krafist riftunar á gjafa-
gerningi þeim, sem talinn var hafa falist í skilnaðarsamkomulag-
98