Tímarit lögfræðinga - 01.06.1988, Page 55

Dómur sá, sem fyrr er vitnað til, þ.e. HRD LV (1984), bls. 1117, úti-
lokar ekki þennan skilning.
Aðalatriðin í þessu máli voru eftirfarandi:
Við uppskrift í þrotabúi hlutafélagsins S þann 17. 11. 1982 upp-
lýsti stjórnarformaður og annar framkvæmdastj óri m.a., að til-
teknar eignir hefðu verið seldar á síðustu vikum fyrir skiptin
fyrir u.þ.b. eina milljón króna og að upplýsingar um ráðstafanir
þess fjár megi finna í bókhaldi. Stjórnarformaðurinn lofaði að
skila bókhaldinu í næstu viku þar á eftir. Sérstaka áherslu verður
að leggja á það hér, að ekki var annað upplýst en að stjórnarfor-
maðurinn hefði efnt þetta loforð sitt. Áðurnefnd fjárhæð var
„greidd“ með víxlum, sem notaðir voru til greiðslu skulda, m.a.
til aðiljanna A og B. Skiptafundur ákvað þann 16. febrúar 1983
að fela tveimur lögmönnum að höfða riftunarmál og voru þau
höfðuð þann 26. ágúst s.á. eða 6 mánuðum og 10 dögum síðar.
Niðurstaða dómsins er sú að frávísa beri málinu, þar sem málshöfð-
unarfrestur hafi verið liðinn. Var þessi niðurstaða rökstudd með eftir-
farandi hætti:
„Af framangreindu þykir Ijóst, að skiptaráðandi hafi fengið upp-
lýsingar um sölu eigna samkvæmt kaupsamningi dags. 24. ágúst
1982 þegar við upphaf skipta hinn 17. nóv. 1982. Samkvæmt bók-
un skiptaréttarins þann dag skyldi Bergur Björnsson afhenda
skiptaráðanda bókhaldsgögn með nánari útlistun um ráðstafanir
söluandvirðisins viku síðar. Eigi verður séð að spurt hafi verið
nánar út í ráðstöfun þessa við framhaldsuppskriftargerðir. Verð-
ur því ekki annað séð en að skiptaráðandi hafi átt þess kost þeg-
ar í lok nóvember 1982 að leita samþykkis skiptafundar til höfð-
unar riftunarmáls þessa. Af því leiðir að frestur til málshöfðunar
þessarar samkvæmt 68. gr. gjaldþrotaskiptalaga var liðinn er
málið var höfðað með stefnu birtri á hendur stefnda B hinn 26.
ágúst 1983 sbr. 103. gr. 1. 85/1936 um meðferð einkamála, en öll
málin voru þingfest hinn 6. sept. s. á. Jafnvel þótt miða bæri
upphaf málshöfðunarfrests við ákvörðun skiptafundar hinn 16.
febrúar 1983, þá teldist hann hafa verið liðinn er málið var
höfðað“.
Dómurinn var staðfestur að þessu leyti athugasemdalaust í Hæsta-
rétti.
117