Tímarit lögfræðinga - 01.06.1988, Page 47

verið orðaðar svo, að krefja ætti í dæmi a um riftun á gjöf sem
felst í kaupmála, en í hinu síðara ætti að krefjast riftunar á greiðslu
skuldar. Er þá byggt á því, að gjöfin og greiðsla skuldarinnar séu sjálf-
stæðir löggerningar, er verið geti andlag riftunar.
Eg tel, að þessi aðferð eigi stoð bæði í lögunum sjálfum og í greinar-
gerð. Yfirskrift VIII. kafla laganna er: „Riftun ráðstafana þrotamanns
o.fl.“ I hinum einstöku ákvæðum kaflans er svo heimiluð riftun á þar
tilgreindum ráðstöfunum, sem t.d. í 51. gr. er gjöf og í 54. gr. greiðsla
á skuld. Það skiptir líka verulegu máli hér, að samkvæmt 62.—64. gr.
gjaldþrotalaganna er meginreglan nú sú, að þær greiðslur, sem afhent-
ar voru, gangi ekki til baka, nema um það sé gerð sérstök krafa í mál-
inu af öðrum hvorum aðiljanum, sbr. 64. gr., heldur inni sá, sem
riftun þarf að þola, af hendi peningagreiðslur, eins og gert er ráð
fyrir í 62. og 63. gr.
Ágreiningur um orðalag kröfugerðar að þessu leyti var uppi í máli,
sem dæmt var í bæjarþingi Reykjavíkur þann 17. október 1985, mál nr.
2064/1985.22)
I því máli krafðist þrotabú V riftunar á greiðslu skuldar við G, sem
fram fór með afsali á bifreið tiltekinn dag. Meðal málsástæðna G fyrir
sýknukröfunni var, að riftunarkrafan væri „ekki í samræmi við ákvæði
gjaldþrotalaga um riftanir viðskipta“.
I dómnum var tekið fram, með tilvísun til greinargerðar með frum-
vaiiai til gjaldþrotalaga, „að ákvæði gjaldþrotalaga nr. 6/1978 hafi að
geyma breyttar reglur um riftun frá því, sem var í lögum nr. 25/1929
um gjaldþrotaskipti". Var fallist á kröfu stefnanda málsins um riftun
á greiðslu skuldar, er fram fór með afsali, og j afnframt fallist á endur-
greiðslukröfu hans í peningum, sem sett var fram á grundvelli 62. gr.
1. 6/1978.
Hér má einnig benda á dóm bæjarþings Hafnarf j arðar í málinu nr.
1107/1987, sem dæmt var þann 18. maí 1988.
Mál þetta höfðaði kröfuhafinn B f.h. þrotabús K gegn hinum sama
K og eiginkonu hans.
Kröfur stefnanda voru, að stefndu „hjónunum K og G verði gert að
þola riftun á kaupmála þeirra á milli sem dagsettur er 14. janúar
1985 og þinglýstur 2. júlí 1985 á íbúð á .. . Þá krefst stefndi að stefndu
verði dæmt (sic) til að greiða málskostnað in solidum“.
Einungis var tekið til varna af hálfu G og bent á að K ætti hér ekki
aðild. Var krafist sýknu af hálfu G og m.a. á því byggt, að krafa stefn-
22) Máli þessu var ekki áfrýjað til Hæstaréttar.
109