Tímarit lögfræðinga - 01.12.1988, Síða 48

Síðari aðferðin er nefnd „transformation“ aðferðin. Sáttmálinn er
ekki orðrétt lögfestur heldur er efni hans aðlagað orðfæri og hug-
takanotkun viðkomandi landsréttar, annaðhvort með sérstökum lögum
eða með því að fella efni hans inn í heildarlöggjöf (lögbækur) á hlutað-
eigandi réttarsviði.
Báðar aðferðirnar hafa nokkuð til síns ágætis. Fyrri aðferðin er þó
ef til vill „alþjóðlegri“ því að samningurinn sjálfur er andlag túlkunar
þegar reynir á eitthvert ákvæði hans í landsrétti. Við „transforma-
tion“ aðferðina er sáttmálinn frekar notaður sem lögskýringargagn
þegar ákvæði löggjafarinnar þykja óljós eða torráðin.
Það kann að vera álitamál hvaða túlkunaraðferðum eigi að beita
þegar skýra þarf löggjöf sem veitir alþj óðasamningum lagagildi, eink-
um ef „promulgation“ aðferðin hefur verið notuð. Spurningin er, ber
að nota aðferðir landsréttar þar sem þetta eru venjuleg lög sem sett
hafa verið eða almennar reglur þjóðaréttar þar sem hinum alþjóðlega
sáttmála hefur verið veitt lagagildi í samræmi við þjóðréttarlega
skuldbindingu viðkomandi ríkis?
Því er ekki að neita að síðari túlkunaraðferðin er æskilegri því að
hún veitir meiri líkur fyrir því að alþjóðleg réttareining náist. Sam-
ræmdar túlkunaraðferðir eru jafnmikilvægar sem samræmdur laga-
texti til að ná því takmarki.
HEIMILDASKRÁ
Kurt Grönfors: Allman transportratt. 5. útg„ Stokkhólmur 1977.
— Inledning till transportratten. Lundur 1984.
International encyclopedia of comparative law (aðalritstj. René Rodiére). 12. bindi, Law
of Transport. Tiibingen, Haag, Paris, New York.
Kjeld Rosenmeyer: Transportret. Kaupmannahöfn 1982.
Lise Skovby og Michael li. Elnrer: Transportret. Kaupmannahöfn 1977.
Transport — international transport treaties (ritstj. LI. Schadee og M. H. Claringbould).
London, Frankfurt, Boston, New York 1985.
Transport laws of the world, I.-VI. bindi (ritstj. Malcolm Evans og Martin Stanford).
New York 1981-1987.
246